ntravenous Diltiazem or Metoprolol Administration in the Emergency Department for Acute Rate Control of Atrial Fibrillation Patients with Rapid Ventricular Response with Unknown Ejection Fraction
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2021
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
im: Atrial fibrillation (AF) is the most widespread persistent cardiac arrhythmia in adults.There is no standard procedure applied in AF patients with rapid ventricular response withunknown ejection fraction (EF) in the emergency department. This study aimed to comparethe effectiveness and side effects of diltiazem and metoprolol treatments without knowing theEF in AF patients with rapid ventricular response in the emergency department.Material and Methods: Patients with a ventricular response ?110/min were selected as havingAF with rapid ventricular response. The patients first received 25 mg intravenous diltiazem asa rate control drug were compared with those first received 5 mg metoprolol. A total of 50patients whose EF were not registered before the admission date and was measured after beingconsulted for cardiology following acute rate control in emergency department were includedin this study.Results: For the first drug treatment, diltiazem was given to 56% (n=28) of the patients andmetoprolol to 44% (n=22). Moreover, 44% (n=22) of the patients needed a second druginfusion. The proportion of patients received diltiazem in those with preserved EF wassignificantly higher than those with reduced EF (p=0.032). No statistically significantdifference was found between the rates of needing a second administration based on the EF(p=0.157).Conclusion: Diltiazem was found to reduce heart rate earlier than metoprolol. While updatingthe guidelines for drug selection in acute rate control of AF with rapid ventricular response,rural emergency departments, where EF measurement cannot be achieved, should also beconsidered.
Amaç: Atriyal fibrilasyon (AF) erişkinlerdeki en yaygın inatçı kardiyak aritmidir. Acil serviste, ejeksiyon fraksiyonu (EF) bilinmeyen hızlı ventrikül yanıtlı AF hastalarında uygulanan standart bir tedavi prosedürü yoktur. Bu çalışmanın amacı acil serviste EF'si bilinmeyen hızlı ventrikül yanıtlı AF hastalarında diltiazem ve metoprolol tedavilerinin etkinliğinin ve yan etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Ventriküler yanıtı ?110/dk olan hastalar, hızlı ventrikül yanıtlı AF olarak kabul edildi. Hız kontrolünde ilk ilaç olarak 25 mg intravenöz diltiazem almış olan hastalar, ilk ilaç olarak 5 mg metoprolol almış olanlar ile karşılaştırıldı. Başvuru tarihinden önce EF değeri kaydedilmemiş olan ve acil serviste akut hız kontrolünü takiben kardiyoloji bölümüne konsülte edildikten sonra ölçülen toplam 50 hasta bu çalışmaya dahil edildi. Bulgular: İlk ilaç tedavisi olarak hastaların %56 (n=28)'sına diltiazem ve %44 (n=22)'üne metoprolol verilmişti. İkinci bir ilaç tedavisine ihtiyaç duyan hastaların oranı ise %44 (n=22) idi. EF korunmuş olanlarda diltiazem alan hastaların oranı, EF azalmış olanlara göre anlamlı derecede daha yüksek idi (p=0.032). Hastaların EF’sine göre ikinci bir uygulama ihtiyacı olma oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p=0.157). Sonuç: Diltiazemin kalp atım hızını metoprolole göre daha erken düşürdüğü görüldü. Hızlı ventrikül yanıtlı AF’nin akut hız kontrolünde ilaç seçimi için kılavuzlar güncellenirken, EF ölçümünün elde edilemediği kırsal acil servisler de göz önünde bulundurulmalıdır.
Amaç: Atriyal fibrilasyon (AF) erişkinlerdeki en yaygın inatçı kardiyak aritmidir. Acil serviste, ejeksiyon fraksiyonu (EF) bilinmeyen hızlı ventrikül yanıtlı AF hastalarında uygulanan standart bir tedavi prosedürü yoktur. Bu çalışmanın amacı acil serviste EF'si bilinmeyen hızlı ventrikül yanıtlı AF hastalarında diltiazem ve metoprolol tedavilerinin etkinliğinin ve yan etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Ventriküler yanıtı ?110/dk olan hastalar, hızlı ventrikül yanıtlı AF olarak kabul edildi. Hız kontrolünde ilk ilaç olarak 25 mg intravenöz diltiazem almış olan hastalar, ilk ilaç olarak 5 mg metoprolol almış olanlar ile karşılaştırıldı. Başvuru tarihinden önce EF değeri kaydedilmemiş olan ve acil serviste akut hız kontrolünü takiben kardiyoloji bölümüne konsülte edildikten sonra ölçülen toplam 50 hasta bu çalışmaya dahil edildi. Bulgular: İlk ilaç tedavisi olarak hastaların %56 (n=28)'sına diltiazem ve %44 (n=22)'üne metoprolol verilmişti. İkinci bir ilaç tedavisine ihtiyaç duyan hastaların oranı ise %44 (n=22) idi. EF korunmuş olanlarda diltiazem alan hastaların oranı, EF azalmış olanlara göre anlamlı derecede daha yüksek idi (p=0.032). Hastaların EF’sine göre ikinci bir uygulama ihtiyacı olma oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p=0.157). Sonuç: Diltiazemin kalp atım hızını metoprolole göre daha erken düşürdüğü görüldü. Hızlı ventrikül yanıtlı AF’nin akut hız kontrolünde ilaç seçimi için kılavuzlar güncellenirken, EF ölçümünün elde edilemediği kırsal acil servisler de göz önünde bulundurulmalıdır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
[No Keywords]
Kaynak
Düzce Tıp Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Q4
Cilt
23
Sayı
1
