Analysıs Of Subjectıvıty In Lıterary Translatıon From Semıotıcs Of Translatıon Poınt Of Vıew: Analysıs Of Subjectıvıty In The Play “Corıolanus” And Translatıon Evaluatıon
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2017
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmanın amacı Shakespeare'in Coriolanus oyununu çeviri göstergebilimi bakış açısıyla incelemek ve Türkçe çevirilerini değerlendirmektir. Bu amaca yönelik olarak, ilk defa 1623'te basılan ve Penguin Books tarafından 1955 yılında tekrar basılan Coriolanus oyunu veri toplama aracı olarak seçilmiştir. Oyunun göstergebilimsel çözümlemesinde Jean-Claude Coquet'nin (2007) Söyleyenler Kuramı temel alınmış ve Coquet'nin (2007) yükümsüz özne olarak isimlendirdiği söyleyen türüne ait örnekler bulunmuştur. Yükümsüz öznelerin sınıflandırılmasında, Coquet ve Öztürk Kasar'ın (2003) yükümsüz özneler tiplojisinin yanı sıra Öztürk Kasar'ın (2009a) çeviri değerlendirmesine uyguladığı sınıflandırma kullanılmıştır. Oyundaki yükümsüz öznelerin bulunduğu söylemlerde, Coquet'nin kavramlaştırdığı (Öztürk Kasar, 2012 içinde) söyleyenin bileşenleri kuramı kullanılmıştır. Bu oyunun Halide Edib Adıvar ve Vahit Turhan tarafından 1945 yılında yapılan ve Bülent Bozkurt tarafından 1994 yapılan iki Türkçe çevirisi çeviri değerlendirmesi amacıyla seçilmiştir. Öztürk Kasar tarafından geliştirilen (Öztürk Kasar ve Tuna, 2015 içinde) Çeviride Anlam Bozucu Eğilimler Dizgeselliği, çeviri değerlendirmesinde veri toplama yöntemi olarak kullanılmıştır. Çeviri değerlendirmesi sonucunda, çeviri eserlerde öznelik yetisi bazı söylemlerde korunuyorken, bazı söylemlerde çevirmenlerin anlam bozucu eğilimlere maruz kaldığı bulunmuştur. Göstergebilimin çeviri edimine yaptığı katkılarla anlam bozucu eğilimleri en aza indirgemesi bakımından göstergebilim ve çeviri ediminin birbirini tamamlar nitelikte olduğu sonucuna varılmıştır.
Bu çalışmanın amacı Shakespeare’in Coriolanus oyununu çeviri göstergebilimi bakış açısıyla incelemek ve Türkçe çevirilerini değerlendirmektir. Bu amaca yönelik olarak, ilk defa 1623’te basılan ve Penguin Books tarafından 1955 yılında tekrar basılan Coriolanus oyunu veri toplama aracı olarak seçilmiştir. Oyunun göstergebilimsel çözümlemesinde Jean-Claude Coquet’nin (2007) Söyleyenler Kuramı temel alınmış ve Coquet’nin (2007) yükümsüz özne olarak isimlendirdiği söyleyen türüne ait örnekler bulunmuştur. Yükümsüz öznelerin sınıflandırılmasında, Coquet ve Öztürk Kasar’ın (2003) yükümsüz özneler tiplojisinin yanı sıra Öztürk Kasar’ın (2009a) çeviri değerlendirmesine uyguladığı sınıflandırma kullanılmıştır. Oyundaki yükümsüz öznelerin bulunduğu söylemlerde, Coquet’nin kavramlaştırdığı (Öztürk Kasar, 2012 içinde) söyleyenin bileşenleri kuramı kullanılmıştır. Bu oyunun Halide Edib Adıvar ve Vahit Turhan tarafından 1945 yılında yapılan ve Bülent Bozkurt tarafından 1994 yapılan iki Türkçe çevirisi çeviri değerlendirmesi amacıyla seçilmiştir. Öztürk Kasar tarafından geliştirilen (Öztürk Kasar ve Tuna, 2015 içinde) Çeviride Anlam Bozucu Eğilimler Dizgeselliği, çeviri değerlendirmesinde veri toplama yöntemi olarak kullanılmıştır. Çeviri değerlendirmesi sonucunda, çeviri eserlerde öznelik yetisi bazı söylemlerde korunuyorken, bazı söylemlerde çevirmenlerin anlam bozucu eğilimlere maruz kaldığı bulunmuştur. Göstergebilimin çeviri edimine yaptığı katkılarla anlam bozucu eğilimleri en aza indirgemesi bakımından göstergebilim ve çeviri ediminin birbirini tamamlar nitelikte olduğu sonucuna varılmıştır.
Bu çalışmanın amacı Shakespeare’in Coriolanus oyununu çeviri göstergebilimi bakış açısıyla incelemek ve Türkçe çevirilerini değerlendirmektir. Bu amaca yönelik olarak, ilk defa 1623’te basılan ve Penguin Books tarafından 1955 yılında tekrar basılan Coriolanus oyunu veri toplama aracı olarak seçilmiştir. Oyunun göstergebilimsel çözümlemesinde Jean-Claude Coquet’nin (2007) Söyleyenler Kuramı temel alınmış ve Coquet’nin (2007) yükümsüz özne olarak isimlendirdiği söyleyen türüne ait örnekler bulunmuştur. Yükümsüz öznelerin sınıflandırılmasında, Coquet ve Öztürk Kasar’ın (2003) yükümsüz özneler tiplojisinin yanı sıra Öztürk Kasar’ın (2009a) çeviri değerlendirmesine uyguladığı sınıflandırma kullanılmıştır. Oyundaki yükümsüz öznelerin bulunduğu söylemlerde, Coquet’nin kavramlaştırdığı (Öztürk Kasar, 2012 içinde) söyleyenin bileşenleri kuramı kullanılmıştır. Bu oyunun Halide Edib Adıvar ve Vahit Turhan tarafından 1945 yılında yapılan ve Bülent Bozkurt tarafından 1994 yapılan iki Türkçe çevirisi çeviri değerlendirmesi amacıyla seçilmiştir. Öztürk Kasar tarafından geliştirilen (Öztürk Kasar ve Tuna, 2015 içinde) Çeviride Anlam Bozucu Eğilimler Dizgeselliği, çeviri değerlendirmesinde veri toplama yöntemi olarak kullanılmıştır. Çeviri değerlendirmesi sonucunda, çeviri eserlerde öznelik yetisi bazı söylemlerde korunuyorken, bazı söylemlerde çevirmenlerin anlam bozucu eğilimlere maruz kaldığı bulunmuştur. Göstergebilimin çeviri edimine yaptığı katkılarla anlam bozucu eğilimleri en aza indirgemesi bakımından göstergebilim ve çeviri ediminin birbirini tamamlar nitelikte olduğu sonucuna varılmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
12
Sayı
22
