İnsan kaynakları uygulamalarının çalışan performansına etkisinde psikolojik iyi oluşun aracı rolü: katılım bankaları örneği
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Düzce Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışma, insan kaynakların uygulamalarının çalışan performansına etkisinde psikolojik iyi oluşun aracı rolünü ölçmeyi amaçlamaktadır. Bu kapsamda Türkiyede faaliyet gösteren 6 farklı katılım bankasında görev yapan personel ile anket uygulaması gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verilerle güvenirlik analizi, açımlayıcı/keşfedici faktör analizi, betimleyici analizler, normal dağılım testleri, korelasyon analizi, regresyon analizi, t-testi ve anova analizleri, doğrulayıcı faktör analizi ve yapısal eşitlik modellemesi gerçekleştirilmiştir. Yapılan analizler sonucunda insan kaynakları uygulamalarını temsil eden en önemli boyut ödüllendirme, psikolojik iyi oluşu temsil eden en önemli boyutun ise olumlu ilişkiler olduğu görülmüştür. Katılımcıların insan kaynakları uygulamalarına yönelik algısı, psikolojik iyi oluş durumları ve çalışma performanslarının çalıştıkları departmana, unvanlarına, kurumda çalışma sürelerine, kurumun faaliyet sınırı ve faaliyet alanına, cinsiyetlerine ve medeni durumlarına göre farklılaşmaktadır. İnsan kaynakları uygulamaları; psikolojik iyi oluş ve çalışan performansının önemli bir yordayıcısı konumundadır. Psikolojik iyi oluş ise çalışan performansını yordamaktadır. Çalışmada elde edilen faktörler bir model dahilinde ele alındığında, psikolojik iyi oluş hali, insan kaynakları uygulamalarının çalışan performansı üzerindeki etkisine aracılık etmektedir. Çalışanlar iş yerinde iletişime önem vermektedir. Bununla birlikte çalışmakta oldukları kurumların kendileriyle iletişimine yönelik tutumları kararsızlık seviyesindedir. İnsan kaynakları uygulamalarının ortaklaşa kazanç üzerine inşa edilmesi, çalışanlara yönelik plan ve politikaların salt onların performansını yükseltmeye odaklanmaması ve yürütülen politikalarda çalışanların psikolojik konforlarının da göz önünde tutulması gerekmektedir.
This study aims to reveal the view of participation banks employees towards human resources practices, the relationship between their psychological well-being and their work performance. In the study, a survey was conducted with employees of 6 different participation banks that are active in Turkey. With the data obtained; reliability analysis, exploratory/exploratory factor analysis, descriptive analysis, normal distribution tests, correlation analysis, regression analysis, t-test and anova analysis, confirmatory factor analysis and structural equation modeling were performed. As a result of the analyzes, it was seen that the most important dimension representing human resources practices was rewarding, and the most important dimension representing psychological well-being was positive relationships. The participants' perceptions of human resources practices, their psychological well-being and work performance differ according to the department they work for, their titles, the duration of work in the institution, the activity limit and field of activity of the institution, their gender and marital status. Human resources practices are an important predictor of psychological well-being and employee performance. Psychological well-being predicts employee performance. When the factors obtained in the study are handled within a model, psychological well-being mediates the effect of human resources practices on employee performance. Employees attach importance to communication with employees. However, the attitudes of the institutions they work with towards communication with them are at the level of indecision. Human resources practices should be built on mutual gain, plans and policies for employees should not only focus on improving their performance, and the psychological comfort of employees should be considered in the policies implemented.
This study aims to reveal the view of participation banks employees towards human resources practices, the relationship between their psychological well-being and their work performance. In the study, a survey was conducted with employees of 6 different participation banks that are active in Turkey. With the data obtained; reliability analysis, exploratory/exploratory factor analysis, descriptive analysis, normal distribution tests, correlation analysis, regression analysis, t-test and anova analysis, confirmatory factor analysis and structural equation modeling were performed. As a result of the analyzes, it was seen that the most important dimension representing human resources practices was rewarding, and the most important dimension representing psychological well-being was positive relationships. The participants' perceptions of human resources practices, their psychological well-being and work performance differ according to the department they work for, their titles, the duration of work in the institution, the activity limit and field of activity of the institution, their gender and marital status. Human resources practices are an important predictor of psychological well-being and employee performance. Psychological well-being predicts employee performance. When the factors obtained in the study are handled within a model, psychological well-being mediates the effect of human resources practices on employee performance. Employees attach importance to communication with employees. However, the attitudes of the institutions they work with towards communication with them are at the level of indecision. Human resources practices should be built on mutual gain, plans and policies for employees should not only focus on improving their performance, and the psychological comfort of employees should be considered in the policies implemented.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
İşletme, Business Administration
