KLASİK TÜRK ŞİİRİNDE DUHÂN
Küçük Resim Yok
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ahmet TANYILDIZ
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Manzum metinlerde yer alan kelime, kavram ve terkiplerin temel anlamları yanında bağlam içerisinde kazandıkları anlamları da vardır. Nazma çekilmiş sözün belagat kaidelerine uygun öz bir biçimde işlenmesi, edebi gelenek içerisinde bir mazmunlar ve mefhumlar edebiyatının oluşmasına zemin hazırlamıştır. Kaideleri, gelenek içerisinde verilen örneklerle başlangıcından itibaren belirlenen klasik Türk edebiyatı mahsullerinin, özellikle dilin işlevselliği açısından incelendiğinde geniş bir müktesebatı olduğu görülmektedir. Kavram çalışmalarına ilişkin verilen incelemeler ile Türkçenin tarihi dönemleri içerisinde şairler elinde zengin bir anlam çerçevesi kazanmış olan yapıların izahı net bir biçimde ortaya konulabilmektedir. Bu çalışmada klasik Türk edebiyatının temel tiplerinden olan âşık ile ilişkisi metinlerde sıkça karşımıza çıkan “âh” paralelinde “duhân” kavramının kullanımlarının gösterilmesi amaçlanmıştır. Çoğunlukla âşığın âhı üzerindeki söyleyişlerde kullanılan duhân ve dûd kavramları, edebi metinlerde -anlam ilgilerinden hareketle- pek çok bağlamda kullanılmıştır. Bu edebiyatın temel tiplerinden olan âşık ile ilgili bir unsur olması özelinde yapılan incelemede duhân kavramının diğer kullanımları gösterilmeye çalışılmış; duhânın benzetme, mecaz ve hayal dünyası klişeleşmiş bir kabulle ele alınan klasik Türk edebiyatının manzum metinlerinden hareketle yorumu yapılmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Duhân|tütün|duman|âh|klasik Türk edebiyatı
Kaynak
Hikmet - Akademik Edebiyat Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
11
