Radius distal kırıklarında radius volar plak – el bileği eksternal fiksatör ve kapalı redüksiyon + alçılama'nın fonksiyonel ve kas gücü karşılaştırması
Küçük Resim Yok
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Düzce Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Radius distal kırıkları erişkinlerde en sık görülen kırık tipidir. Konservatif tedaviden cerrahi tedaviye birçok tedavi seçeneği bulunmaktadır. Bu çalışmada radius distal kırıklarında konservatif tedavi olarak kapalı redüksiyon ve kısa kol alçılama ile cerrahi tedavi seçenekleri arasında eksternal fiksatör ve volar plak vida tedavilerinin etkinliklerini karşılaştırdık. Gereç ve Yöntem: Radius distal kırıkları genellikle el bileği eklemi ve dirsek eklemi ekstansiyonda iken avuç içine basit düşmeler sonucu meydana gelir. Bununla beraber yüksekten düşme,araç içi veya araç dışı trafik kazası,iş kazaları gibi daha major travmalar sonucunda da daha kompleks kırıklar meydana gelebilir. Kırığın tipine ve el bileği eklemi ile ilişkisine göre konservatif ve cerrahi olarak tedavi edilebilir. Çalışmamızda 2022 Ocak ayı 2024 Haziran ayı arasında kliniğimize başvuran en az 6 aylık takipleri olan kırık oluşumu üzerinden 6 ay geçmiş ve tam kaynama olmuş her bir gruptan 20 olmak üzere kapalı redüksiyon + kısa kol alçılama (grup 1), el bileği eksternal fiksatör (grup 2) ve volar plak vida (grup 3) yapılan toplam 60 hastanın 0.- 1.-3. ve 6. aydaki VAS skorları ile 6. aydaki qDASH, PRWE skorları,eklem hareket açıklıkları ve el bileği kavrama gücünü karşılaştırdık. Sonuçlar: Distal radius kırıklarının tedavisinde uygulanan yöntemlerin etkinliği, kırığın tipi ve hastanın ihtiyaçlarına göre farklılık göstermektedir. Çalışmamızda, konservatif tedavi yöntemi olan kapalı redüksiyon ve kısa kol alçılama ile cerrahi tedavi seçenekleri arasında eksternal fiksatör ve volar plak vida uygulamalarını karşılaştırdık. Elde ettiğimiz sonuçlar, cerrahi tedavi yöntemlerinin özellikle erken dönem fonksiyonel sonuçlarda ve ağrı kontrolünde üstün olduğunu göstermiştir. Volar plak vida uygulaması, özellikle kavrama gücü ve eklem hareket açıklıkları açısından daha iyi sonuçlar verirken, eksternal fiksatör tedavisinin ise belirli hasta gruplarında etkin bir alternatif olabileceği görülmüştür. Kapalı redüksiyon ve alçılama yöntemi ise düşük riskli kırıklarda kabul edilebilir bir seçenek olmaya devam etmektedir. Tedavi seçimi hastanın genel durumu, kırık tipi ve beklentileri dikkate alınarak bireyselleştirilmelidir. Çıkarımlar: Distal radius kırıklarının tedavisinde optimal yöntemin seçimi, kırığın tipi, hastanın genel durumu ve fonksiyonel beklentileri göz önünde bulundurularak yapılmalıdır. Çalışmamızda elde edilen veriler, volar plak vida uygulamasının özellikle fonksiyonel kazanım açısından cerrahi tedaviler arasında öne çıktığını göstermektedir. Eksternal fiksatör, belirli hasta gruplarında uygun bir seçenek olarak yer alırken, konservatif tedavi yöntemi olan kapalı redüksiyon ve alçılama, düşük komplikasyon riski ve kabul edilebilir fonksiyonel sonuçlarıyla dikkat çekmektedir. Tedavi sürecinde cerrahi yöntemler erken dönemde ağrı ve hareket kısıtlılığı gibi sorunların daha etkin yönetilmesine olanak tanımaktadır. Bununla birlikte, her hastada bireysel ihtiyaçlar ve kırık özellikleri doğrultusunda tedavi seçimi dikkatlice yapılmalıdır.
Objective: Distal radius fractures are the most common type of fracture in adults. There are many treatment options ranging from conservative treatment to surgical treatment. In this study, we compared the effectiveness of conservative treatment options, such as closed reduction and short arm casting, with surgical treatment options, such as external fixators and volar plate screw fixation, for distal radius fractures. Materials and Methods: Distal radius fractures generally occur as a result of simple falls onto the palm with the wrist and elbow joints in extension. However, more complex fractures can also occur as a result of major traumas such as falls from height, traffic accidents inside or outside of vehicles, and workplace accidents. Depending on the type of fracture and its relationship with the wrist joint, they can be treated conservatively or surgically. In our study, we compared the VAS scores at 0, 1, 3, and 6 months and the qDASH, PRWE scores, range of motion, and wrist grip strength at 6 months among 60 patients. These patients were treated with closed reduction and short arm casting (group 1), wrist external fixator (group 2), and volar plate screw fixation (group 3) from January 2022 to June 2024, all of whom had at least 6 months of follow-up, with fractures healed at 6 months. Results: The effectiveness of treatment methods for distal radius fractures varies depending on the type of fracture and the patient's needs. In our study, we compared the conservative treatment method of closed reduction and short-arm casting with the surgical options of external fixation and volar plate fixation. Our findings indicate that surgical treatment methods provide superior results, especially in early functional outcomes and pain control. Volar plate fixation yielded better results in terms of grip strength and range of motion, while external fixation proved to be an effective alternative in specific patient groups. Closed reduction and casting remain a viable option for low-risk fractures. Treatment selection should be individualized based on the patient's overall condition, fracture type, and expectations. Conclusions: The selection of the optimal treatment method for distal radius fractures should consider the type of fracture, the patient's overall condition, and functional expectations. The data from our study indicate that volar plate fixation stands out among surgical treatments, particularly in terms of functional recovery. External fixation remains a suitable option for specific patient groups, while the conservative treatment method of closed reduction and casting offers acceptable functional outcomes with a lower risk of complications. Surgical methods enable more effective management of pain and range of motion issues in the early period. However, the choice of treatment should be carefully individualized based on the patient's specific needs and fracture characteristics.
Objective: Distal radius fractures are the most common type of fracture in adults. There are many treatment options ranging from conservative treatment to surgical treatment. In this study, we compared the effectiveness of conservative treatment options, such as closed reduction and short arm casting, with surgical treatment options, such as external fixators and volar plate screw fixation, for distal radius fractures. Materials and Methods: Distal radius fractures generally occur as a result of simple falls onto the palm with the wrist and elbow joints in extension. However, more complex fractures can also occur as a result of major traumas such as falls from height, traffic accidents inside or outside of vehicles, and workplace accidents. Depending on the type of fracture and its relationship with the wrist joint, they can be treated conservatively or surgically. In our study, we compared the VAS scores at 0, 1, 3, and 6 months and the qDASH, PRWE scores, range of motion, and wrist grip strength at 6 months among 60 patients. These patients were treated with closed reduction and short arm casting (group 1), wrist external fixator (group 2), and volar plate screw fixation (group 3) from January 2022 to June 2024, all of whom had at least 6 months of follow-up, with fractures healed at 6 months. Results: The effectiveness of treatment methods for distal radius fractures varies depending on the type of fracture and the patient's needs. In our study, we compared the conservative treatment method of closed reduction and short-arm casting with the surgical options of external fixation and volar plate fixation. Our findings indicate that surgical treatment methods provide superior results, especially in early functional outcomes and pain control. Volar plate fixation yielded better results in terms of grip strength and range of motion, while external fixation proved to be an effective alternative in specific patient groups. Closed reduction and casting remain a viable option for low-risk fractures. Treatment selection should be individualized based on the patient's overall condition, fracture type, and expectations. Conclusions: The selection of the optimal treatment method for distal radius fractures should consider the type of fracture, the patient's overall condition, and functional expectations. The data from our study indicate that volar plate fixation stands out among surgical treatments, particularly in terms of functional recovery. External fixation remains a suitable option for specific patient groups, while the conservative treatment method of closed reduction and casting offers acceptable functional outcomes with a lower risk of complications. Surgical methods enable more effective management of pain and range of motion issues in the early period. However, the choice of treatment should be carefully individualized based on the patient's specific needs and fracture characteristics.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology
