Düzce yöresinde doğal olarak yetişen bazı kestane (Castanea sativa Mill.) genotiplerinin marigoule (C. sativa × C. crenata) kestane çeşidi ile aşı uyumlarının belirlenmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Düzce Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Türkiye, Anadolu Kestanesinin (Castanea sativa Mill.) gen merkezlerinden biridir. Kestane'nin, Türkiye'de Marmara, Ege ve Karadeniz Bölgesinde geniş yayılış alanları bulunmaktadır. Ayrıca Batı Akdeniz Bölgesinde lokal olarak bazı noktalarda yayılış göstermektedir. Ormanlarımızdaki doğal kestanelerin yanında özellikle Ege ve Marmara Bölgelerinde üretici bahçelerinde de kestane yetiştiriciliği yapılmaktadır. Fakat kestane yetiştiriciliğinde en büyük sorunu kök çürüklüğü hastalığı ve kestane dal kanseri oluşturmaktadır. Bu çalışmada Düzce yöresine ait yerel halk tarafından belirlenmiş meyve özellikleri iyi olan doğal kestane genotiplerinin sağlıklı bir şekilde çoğaltılabilmesi için dal kanserine ve kök çürüklüğüne dayanıklı Marigoule (C. sativa × C. crenata) hibrit çeşidi ile uyumu araştırılmıştır. Çalışmada 24 farklı (Akçakoca 1, Akçakoca 2, Yığılca 2, Yığılca 4, Kırık, Alaplı F1, Gümeli, Kadınca, Güven 1, Güven 2, Güven 4, Yalnızçam, Paşa 1, Paşa 2, Ereğli Sefer, Güven 3, Gümeli Sarısı, Dağlıca, Gümeli Karası, Erfelek, Kocaman, Betizac, Marigoule ve Maraval) kestane genotipi kullanılmıştır. Aşı yöntemi olarak yerel halk tarafından en çok kullanılan dilcikli ingiliz aşı, yarma aşı, yongalı göz aşı ve yandan yanaştırma aşı yöntemi kullanılmıştır. Aşılama ile ilgili tüm işlemler Düzce Üniversitesi Orman Fakültesi seralarında yapılmıştır. Çalışma sonucunda Marigoule kestanesi ile uyum gösteren yerel genotipler belirlenmiştir. Çalışmada Marigoule çöğürlerine en iyi uyumu gösteren yerli genotip %87,5 ile Yalnızçam, ardından %79,2 Ereğli Sefer genotipi olmuştur. En düşük uyumu %15 ile Kırık ve %17,5 ile Akçakoca1 genotipleri göstermiştir. Ayrıca yabancı çeşitlerden Maraval, Marigoule ve Betizac uyumu da araştırılmıştır. Araştırma sonucuna göre Betizac %95 ile en yüksek uyumu göstermişken, Maraval ise %67,5 uyum göstermiştir. Uygulanan aşı yöntemlerinde en başarılısı %74,2 ile yandan yanaştırma aşı olmuştur. Bunu sırasıyla dilcikli ingiliz aşı (%59,9), yarma aşı (%51,4) ve yongalı göz aşısı (%29,7) takip etmiştir.
Turkey is the central gen pool for Anatolian chestnut. Chestnut is a forest tree species that is found naturally in Turkey's forest areas. Chestnut (Castanea sativa Mill.) is most distributed in the Black Sea of Turkey and then in the Marmara, the Western Mediterranean and Aegean regions of Turkey. In addition to the naturally grown chestnuts in the forests, chestnuts can also be found in the farmlands of the Aegean and Marmara. But the greatest problem in chestnut cultivation is root-rot diseases and chestnut branch cancer. The Marigoule chestnut (C. Sativa × C. Crenata) hybrid was studied in the present study in order to reproduce the natural chestnut genotypes with fruit characteristics identified by the locals of the Düzce region. 24 different genotypes were used such as Akçakoca 1, Akçakoca 2, Yığılca 2, Yığılca 4, Kırık, Alaplı F1, Gümeli, Kadınca, Güven 1, Güven 2, Güven 4, Yalnızçam, Paşa 1, Paşa 2, Ereğli Sefer, Güven 3, Gümeli Sarısı, Dağlıca, Gümeli Karası, Erfelek, Kocaman, Betizac, Marigoule ve Maraval of genotypes were used. The most commonly used grafting methods by the locals include: Tongue british grafting, splitting, chip budding grafting and side veneer grafting. All grafting procedures were carried out in the Düzce University Forestry Faculty greenhouses with diurnal greenhouse temperature of 25/15oC. In this study, it was determined that local domestic genotypes were found to be the best fit and most compatible with Marigoule chestnut. The most compatible were Yalnızçam at 87,5%, while the worst were Kırık at 15% and Akçakoca1 at 17,5%. Maraval and Betizac compatibility were also investigated. According to the results- Betizac revealed the highest compatibility at 95%, while Maraval was only at 67,5%. The study also determined that the most successful grafting methods were side veneer grafting at 74,2% followed by the tongue british grafting 59,9%, cleft grafting 51,4% and chip budding grafting 29,7% success rate.
Turkey is the central gen pool for Anatolian chestnut. Chestnut is a forest tree species that is found naturally in Turkey's forest areas. Chestnut (Castanea sativa Mill.) is most distributed in the Black Sea of Turkey and then in the Marmara, the Western Mediterranean and Aegean regions of Turkey. In addition to the naturally grown chestnuts in the forests, chestnuts can also be found in the farmlands of the Aegean and Marmara. But the greatest problem in chestnut cultivation is root-rot diseases and chestnut branch cancer. The Marigoule chestnut (C. Sativa × C. Crenata) hybrid was studied in the present study in order to reproduce the natural chestnut genotypes with fruit characteristics identified by the locals of the Düzce region. 24 different genotypes were used such as Akçakoca 1, Akçakoca 2, Yığılca 2, Yığılca 4, Kırık, Alaplı F1, Gümeli, Kadınca, Güven 1, Güven 2, Güven 4, Yalnızçam, Paşa 1, Paşa 2, Ereğli Sefer, Güven 3, Gümeli Sarısı, Dağlıca, Gümeli Karası, Erfelek, Kocaman, Betizac, Marigoule ve Maraval of genotypes were used. The most commonly used grafting methods by the locals include: Tongue british grafting, splitting, chip budding grafting and side veneer grafting. All grafting procedures were carried out in the Düzce University Forestry Faculty greenhouses with diurnal greenhouse temperature of 25/15oC. In this study, it was determined that local domestic genotypes were found to be the best fit and most compatible with Marigoule chestnut. The most compatible were Yalnızçam at 87,5%, while the worst were Kırık at 15% and Akçakoca1 at 17,5%. Maraval and Betizac compatibility were also investigated. According to the results- Betizac revealed the highest compatibility at 95%, while Maraval was only at 67,5%. The study also determined that the most successful grafting methods were side veneer grafting at 74,2% followed by the tongue british grafting 59,9%, cleft grafting 51,4% and chip budding grafting 29,7% success rate.
Açıklama
YÖK Tez No: 579619
Anahtar Kelimeler
Ormancılık ve Orman Mühendisliği, Forestry and Forest Engineering, Anadolu kestanesi =
