Yazar "Kambur, Merve" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 8 / 8
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe The Effect of Rhododendron Honey on Mice Liver Tissue(Soc Chilena Anatomia, 2016) Kükner, Aysel; İlter, Gizem; Söyler, Gizem; Rasgele, Pınar Göç; Kekeçoğlu, Meral; Kambur, MerveRhododendron honey, made by bees from rhododendron pollen, contains a toxic substance called grayanotoxin. Depending on the dose, the poisonous honey can result in serious effects such as cardiac arrhythmia, fibrillation, and myocardial infarction. The purpose of this study is to investigate the effects of the poisonous RH of the Black Sea Region on the liver. Male mice were divided into five groups of twelve mice each, two being the control groups (distilled water) and the others being the rhododendron honey (RH) groups (25, 50, and 75 mg/kg) and 0.01 mg/kg grayanotoxin (GTx) groups. Liver tissues were collected 24 and 48 h later. The sections were stained with hematoxylin, eosin and PAS, then the histopathological score was performed. Significant statistical differences were observed between the RH and control groups in terms of congestion, steatosis, sinusoid dilatation, and inflammation. The control group demonstrated a normal liver structure in the light microscopy, while the GTx-applied 24 h group exhibited expansions in the sinusoids and congestion. Higher levels of congestion, steatosis, and inflammatory cells were seen in the GTx-applied 48 h group. In the same group, giant cells consisting of many nuclei were observed in the sinusoids. The results of the 25 mg RH-applied groups were similar in 24 and 48 h, histopathological score levels were increased slightly, congestion and steatosis were prominent in the 48 h group. Dense steatosis was seen in the hepatocytes around the vena centralis in 50 mg/kg RH-applied 48 h group. Congestion, steatosis and an increase in inflammatory cells were observed in the hepatocytes in the 75 mg/kg RH-applied 24- and 48 h groups. PAS (+) stained hepatocytes were decreased in the RH-and GTx-applied groups. The toxic effects of the rhododendron honey were observed in the mice liver tissue with respect to dose and time.Öğe The effect of rhododendron honey on mice liver tissue [Efecto de la miel de rododendro en el tejido hepático de ratón](Universidad de la Frontera, 2016) Kükner, Aysel; İlter, Gizem; Söyler, Gizem; Rasgele, Pınar Göç; Kekeçoğlu, Meral; Kambur, MerveRhododendron honey, made by bees from rhododendron pollen, contains a toxic substance called grayanotoxin. Depending on the dose, the poisonous honey can result in serious effects such as cardiac arrhythmia, fibrillation, and myocardial infarction. The purpose of this study is to investigate the effects of the poisonous RH of the Black Sea Region on the liver. Male mice were divided into five groups of twelve mice each, two being the control groups (distilled water) and the others being the rhododendron honey (RH) groups (25, 50, and 75 mg/kg) and 0.01 mg/kg grayanotoxin (GTx) groups. Liver tissues were collected 24 and 48 h later. The sections were stained with hematoxylin, eosin and PAS, then the histopathological score was performed. Significant statistical differences were observed between the RH and control groups in terms of congestion, steatosis, sinusoid dilatation, and inflammation. The control group demonstrated a normal liver structure in the light microscopy, while the GTx-applied 24 h group exhibited expansions in the sinusoids and congestion. Higher levels of congestion, steatosis, and inflammatory cells were seen in the GTx-applied 48 h group. In the same group, giant cells consisting of many nuclei were observed in the sinusoids. The results of the 25 mg RH-applied groups were similar in 24 and 48 h, histopathological score levels were increased slightly, congestion and steatosis were prominent in the 48 h group. Dense steatosis was seen in the hepatocytes around the vena centralis in 50 mg/kg RH-applied 48 h group. Congestion, steatosis and an increase in inflammatory cells were observed in the hepatocytes in the 75 mg/kg RH-applied 24- and 48 h groups. PAS (+) stained hepatocytes were decreased in the RH- and GTx-applied groups. The toxic effects of the rhododendron honey were observed in the mice liver tissue with respect to dose and time. © 2016, Universidad de la Frontera. All rights reserved.Öğe The relationships between propolis collecting capability and morphometric features of some honey bee races and ecotypes in anatolia(Ankara University, 2020) Kekeçoğlu, Meral; Eroğlu, Nazife; Kambur, Merve; Uçak, MünirPropolis collecting capacity of the honey bee race, Apis mellifera L., distributed across Anatolia and Thrace regions of Turkey was investigated and correlated with morphometric characteristics. Thus, the propolis collecting behaviour of honey bee races and ecotypes naturally have been in Turkey, Apis mellifera caucasica, Apis mellifera carnica, Apis mellifera syriaca and Yığılca and Muğla ecotype of Apis mellifera anatoliaca were monitored. The mean yield of annual propolis was recorded as the following; Yığılca ecotype (111.6±27.5 g colony) A. m. caucasica (104±20.7 g colony), Muğla ecotype (103±34 g colony), A. m. carnica (91.16±17.6 g colony), and A. m. syriaca (74±6.4 g colony) in descending order. The highest propolis collecting activity was recorded for the Yığılca ecotype of A. m. anatoliaca and A. m. caucasica. Morphological features of honey bee samples were evaluated by classic morphometric technique to correlate propolis collecting capability and morphological features. Morphometric results of the present study showed that the largest wing and leg lengths belonged to Yığılca ecotype of A. m. anatoliaca and A. m. caucasica. Furthermore, Pearson correlation showed a significant relationship between some morphometric characteristics including the proboscis and mandibular sections, wing length (WL), wing width (WW), femur length (FL), tibia length (TL), basitarsus length (BL), basitarsus width (BW), and propolis collecting capability (P<0.05). Therefore, it seems that the enlargement of certain morphological properties with genetic tendency of the honey bee races and ecotypes, primarily the legs and wings, can lead to better propolis collecting capability. © Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi.Öğe Rhododendron honey and active substance Grayanotoxin III induced chromosome abnormalities in mice bone marrow cells(Elsevier Ireland Ltd, 2016) Muranlı, Fulya Dilek Gökalp; Rasgele, Pınar Göç; Kekeçoğlu, Meral; Kaya, Salih Tunç; Kambur, Merve…Öğe The current situation of Turkey Honey Bee Apis mellifera L. biodiversity and conservations studies(Ersin YÜCEL, 2018) Kambur, Merve; Kekeçoğlu, MeralPrevious scientific studies showed that there are 5 diffirent honey bee subspecies in Turkey. But discussions initiated in recent years about extinction of this biodiversity due to migratory beekeeping and commercial queen bee production and sales that urges as a result of modern beekeeping. The aim of the present study was displaying the current situation of Turkey bee biodiversity. For this purpose, 31 morphometric characters were studied in right front wings of samples collected from 32 different locations of Turkey. Worker honeybee samples from local area Ardahan, Hatay, Gaziantep and Artvin were compared regarding DA, PDK, DİU, RU, IKU, IKG which were studied for the first time in this study, Ardahan, Hatay, Gaziantep and Artvin showed significant differences P< 0,001 both from each other and from other populations in terms of DA and PDK, IKU, DIU and IKU and DBI characteristics respectively. The UPGMA phenogram drawn according to mahalonobis distances appeared seven groups formed in three basic branchs. Sakarya, Ordu, Artvin, Düzce and Bursa formed a group. Hakkâri, Muğla, Bilecik, Balikesir and Antalya populations constituted the other group. Amasya, Kars, Mersin, Bingöl, Kırıkkale, Konya, Iğdır, Kırklareli and Trabzon populations were generated a group while Kastamonu, Eskişehir and Niğde populations made a close group to this. Van, İzmir and Hatay populations grouped togather and attached to these two groups. Zonguldak, Sinop and Kahramanmaraş and Ardahan, Isparta and Gaziantep populations separated from other populations and formed two separate groups. According to canonical variance analysis CVA . Ardahan and Isparta populations were separated from other populations and Gaziantep and Hatay, on the other hand, formed separate groups and isolated from other populations. According to the results of the present study It is understood that bee biodiversity in Turkey is significantly affected by beekeeping activities although there are still locations where the local breeds are still protected throughout TurkeyÖğe Türkiye bal arısı (Apis mellifera L.) alttürlerinde genetik çeşitlilik kaybı(2018) Kekeçoğlu, Meral; Kambur, MerveSon yıllarda yaygın olarak yapılan göçer arıcılık ve ticari ana arı kullanımı nedeniyle Türkiye arı biyoçeşitliliğinde homojenizasyon oluştuğu düşünülmektedir. Bu nedenle bu çalışma kapsamında Türkiye bal arısı biyoçeşitliliğinin korunup korunamadığı araştırılmıştır. Bu amaçla Türkiye"nin 32 ayrı lokasyonundan işçi arı örnekleri toplandı ve sağ ön kanattaki 19 landmarka göre geometrik morfometrik yöntem kullanılarak çalışıldı. Araştırma bulgularına göre her ne kadar yerel ırkların korunduğu lokal alanlar var olsa da önceki çalışmalarda bildirilen biyoçeşitliliğin (Kuzeyde Apis mellifera caucasica, güneydoğuda A. m. meda, güneybatıya doğru A. m. syriaca, Trakya"da A. m. carnica, Anadolu"nun geri kalan tüm kesimlerinde ise A. m. anatoliaca) günümüzde korunamadığı belirlenmiştir. Diskriminant fonksiyon analizi ve UPGMA dendogramı sonuçlarına göre Isparta, Ardahan, Gaziantep, Kahramanmaraş ve Zonguldak populasyonları birbirlerinden ve diğer tüm populasyonlardan ayrı kümelenmişlerdir. Diğer taraftan Kırklareli ve Iğdır ile İzmir, Van ve Hatay ile Hakkari, Antalya, Muğla, Bilecik, Balıkesir ve Çanakkale ile birlikte bir grup oluşturmuştur. Bu çalışmada meydana gelen gruplanmalar önceki literatür bildirişleriyle uyuşmamaktadır. Farklı bölgelerden farklı ırkları temsil eden örneklerin üst üste çakışması Türkiye arı biyoçeşitliliğinin ticari ana arı kullanım faaliyetlerinden önemli düzeyde etkilendiğini göstermektedir.Öğe Türkiye bal arısı (Apis mellifera L.) biyoçeşitliliğinin geometrik morfometrik yöntemler ile belirlenmesi(Düzce Üniversitesi, 2017) Kambur, Merve; Kekeçoğlu, MeralSon yıllarda Türkiye'de yaygın olarak yapılan göçer arıcılık ve ticari ana arı problemi nedeniyle Türkiye arı biyoçeşitliliğinde homojenizasyon oluştuğu düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı; Türkiye'nin farklı ırk ve ekotiplerini temsil edecek şekilde örnekleme yaparak bugün itibariyle Türkiye arı biyoçeşitliliğinin mevcut durumunu ortaya koymaktır. Bu amaçla Türkiye'nin 32 ayrı lokasyonundan işçi arı örnekleri toplanmıştır. Örneklerin sağ ön kanatları standart ve geometrik morfometrik analiz yöntemlerinin her ikisiyle de çalışılmıştır. Populasyonların gerek iller gerekse bölgeler bazında ANOVA ve MANOVA ile yapılan karşılaştırmalarında, tüm populasyonlar arasındaki farkın en az bir karakter bakımından istatistiki olarak önemli olduğu bulunmuştur (p<0,05). Sandart morfometri verilerinin iki boyutlu dağılım grafiği ve UPGMA sonuçlarına göre Ardahan ve Isparta populasyonları diğer populasyonlardan ayrılarak birbirlerine yakın grup oluşturmuşlardır. Populasyonlar ilk kez bu çalışmada ele alınan DA, PDK, DİU, RU, İKU, İKG karakterlerine göre karşılaştırıldığında, Ardahan DA ve PDK, Hatay İKU, Gaziantep DİU ve İKU, Artvin DBİ karakterleri bakımından birbirlerinden ve diğer populasyonlardan önemli düzeyde farklılık göstermiştir (p<0,001). N23 karakteri ise Kırklareli populasyonu için ayırt edici karakter olarak gözlenmiştir. Mahalonobis uzaklıklarına göre coğrafik bölgeler için çizilen fenogramda Güneydoğu Anadolu Bölgesi diğer populasyonlardan ayrı bir grup oluşturmuştur. Karadeniz, Doğu Anadolu, Akdeniz, Ege ve Marmara Bölgeleri birlikte bir grup oluştururken İç Anadolu Bölgesi bu beş bölgeden ayrılmıştır. Geometrik morfometri verilerinin DFA ve UPGMA sonuçlarına göre, Isparta ve Ardahan birbirlerine yakın fakat ayrı ayrı, Gaziantep, Kahramanmaraş ve Zonguldak populasyonları birbirlerinden ve diğer tüm populasyonlardan ayrı kümelenmişlerdir. 7 coğrafik bölge için Mahalonobis uzaklıklarına göre çizilen fenogramda İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri, diğer 5 bölgeden ayrılmıştır. Geometrik morfometri sonuçlarına göre tüm populasyonlarda kümelenme sayısının arttığı ve daha sıkı bir grup oluşturduğu gözlenmiştir. İl populasyonlarına göre grupları ayırmada standart morfometri yönteminin %58,1 geometrik morfometri yönteminin %97,3 oranında etkili olduğu belirlenmiştir. Bu çalışma sonuçlarına göre hala yerel ırkların korunduğu lokasyonlar bulunmakla birlikte Türkiye arı biyoçeşitliliğinin arıcılık faaliyetlerinden önemli düzeyde etkilendiği anlaşılmaktadır. Anahtar sözcükler: Bal arısı, Biyoçeşitlilik, Geometrik morfometri, Standart morfometri.Öğe Türkiye Bal Arısı (Apis mellifera L.) biyoçeşitliliğinin mevcut durumu ve koruma çalışmaları(2018) Kambur, Merve; Kekeçoğlu, MeralLiteratür sonuçlarına göre ülkemizde 5 farklı bal arısı alttürünün varlığı söz konusudur. Ancak son yıllarda modern arıcılık faaliyetleriyle birlikte ortaya çıkan göçer arıcılık, ticari ana arı üretim ve satışı nedeniyle söz konusu biyoçeşitliliğin yok olduğuna yönelik tartışmalar başlamıştır. Bu çalışmanın amacı; Türkiye’nin farklı ırk ve ekotipleri temsil edecek şekilde örnekleme yaparak bugün itibariyle Türkiye arı biyoçeşitliliğinin mevcut durumunu ortaya koymaktır. Bu amaçla Türkiye’nin 32 ayrı lokasyonundan toplanan örneklerin sağ ön kanatlarında 31 morfometrik karakter çalışılmıştır. Populasyonlar ilk kez bu çalışmada ele alınan DA, PDK, DİU, RU, İKU, İKG karakterlerine göre karşılaştırıldığında, Ardahan DA ve PDK, Hatay İKU, Gaziantep DİU ve İKU, Artvin DBİ karakterleri bakımından birbirlerinden ve diğer populasyonlardan önemli düzeyde farklılık göstermiştir (p0,001). Mahalonobis uzaklıklarına göre çizilen UPGMA fenogramında üç temel kolda 7 grup oluşmuştur. Sakarya, Ordu, Artvin, Düzce Bursa populasyonları bir grup; Hakkâri, Muğla, Bilecik, Balıkesir ve Antalya popülasyonları diğer grubu oluşturmuştur. Amasya, Kars, Mersin, Bingöl, Kırıkkale, Konya, Iğdır, Kırklareli ve Trabzon populasyonları birlikte bir grup oluştururken Kastamonu, Eskişehir, Niğde popülasyonları bunlara bağlı ikinci grubu; Van, İzmir ve Hatay populasyonları bu iki gruba bağlı bir diğer grubu oluşturmuştur. Zonguldak, Sinop ve Kahramanmaraş ile Ardahan, Isparta ve Gaziantep populasyonları diğer populasyonlardan ayrılarak iki ayrı grup oluşturmuşlardır. Kanonikal varyans analizi (CVA)’ne göre çizilen iki boyutlu dağılım grafiğinde Artvin ve Ordu birlikte bir grup oluştururken Ardahan ve Trabzon birbirinden bağımsız ayrı gruplar oluşturmuştur. Ardahan ve Isparta populasyonları diğer populasyonlardan ayrılarak birbirlerine yakın grup oluşturmuştur. Gaziantep ve Hatay ise kenarda birer grup oluşturarak diğer popülasyonlardan ayrılmıştır. Bu çalışmanın sonuçlarına göre Türkiye genelinde hala yerel ırkların korunduğu lokasyonlar bulunmakla birlikte Türkiye arı biyoçeşitliliği arıcılık faaliyetlerinden önemli düzeyde etkilenmiştir.
