Yazar "Gökce, Duygu" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Dağınık Planlı Kent Dışı Genç Üniversite Yerleşkelerinde Büyüme ve Gelişme: Düzce Üniversitesi Konuralp Yerleşkesi Örneği(2022) Gökce, Duygu; Güneş, ZelihanÜniversiteler, mekânsal ve fonksiyonel açıdan farklı düzenlemeler göstererek kent içi ve kent dışı yerleşkeler olarak kurulabilirler. Son yıllarda yapılan bütçe planlamaları, çeşitli sosyal, kültürel, politik ve ekonomik nedenlerden dolayı ülkemizde talep edilen bir düzenleme de, kent dışı dağınık tip üniversite yerleşke modelleridir. Bu tip yerleşkeler, ayrık yapılaşma nedeniyle, uzun yaya ve araç yollarına bağımlı bir şekilde gelişimlerine devam ederler. Dahası, üniversiteler özerk planlama süreci ve yapılaşmaları gereği, çevrede hâkim olan tipolojik ve morfolojik yapılaşmaya uyum arayışında değillerdir. Bu durum bir yandan tasarım esnekliği açısından bir avantaj yaratırken, diğer yandan da, yerleşke planlaması tasarım sürecinin yönetimini önemli hale getirir. Fakat bu yönde yapılan uygulamalarda tasarımı yönlendirici metodolojik çalışmalar kısıtlı kalmaktadır. Bu çalışmanın amacı da morfolojik bir yaklaşım üzerinden, kampüs gelişim süreçlerini incelemek ve ilgili tasarımı yönlendirici öneriler geliştirmektir. Çalışmanın örneklem alanı olarak, daha önce benzer bir çalışmanın yapılmadığı ve mekânsal açıdan kurulduğu 2006 yılından bu yana birçok değişiklik yaşamış kent dışı dağınık tip Düzce Üniversitesi Konuralp Yerleşkesi seçilmiştir. Analizlerde, mekânsal dönüşümlerin kampüs yaşamına etkileri vurgulanmış, ağırlıklı olarak planlamanın insan hareketlerine, mekânsal ilişkilere, yaya ve araç yollarına etkisi üzerinde durulmuştur. En belirgin etkinin, yerleşke girişlerinin yeniden planlanması neticesinde değişen konfigürasyon kurgusu sonucu ciddi değişimler gösteren sosyal kullanım örüntüleri üzerine olduğu tespit edilmiştir. Değişen ulaşım ağı ile birlikte yapı ve açık alan kullanımları da değişiklik göstermiştir. Çalışma, özellikle genç üniversite yerleşkelerinin planlama ve gelişim süreçlerinde literatürde sıklıkla bahsedilen avantaj ve dezavantajlarını da doğrular niteliktedir. Kampüs değişim sürecinin incelenmesi neticesinde verilen önerilerin de gelecek yıllarda yapılacak kampüs gelişimi süreçlerinde, başta Düzce Üniversitesi olmak üzere, dağınık planlı gelişmekte olan üniversite kampüsleri için yönlendirici olacağı düşünülmektedir.Öğe Geleneksel Kırsal Konut Tipolojileri Üzerinden Kültür-Mekân İlişkilerinin Mekân Dizimi Yöntemiyle İncelenmesi: Düzce İli Örneği(2020) Gökce, Duygu; Kaya, Ayşegül TanrıverdiKüreselleşmenin etkisiyle yaşama dair alışkanlıklar tek tipleşip mekânsal yapılanma standartlaşmıştır. Bu yeni mekân anlayışına karşılık, laboratuvar değeri taşıyan kırsal yerleşimler, doğa, insan ve kültür etkileşiminin en yalın biçimiyle gözlendiği ve kültürün konut üzerinde belirleyiciliğini koruduğu yerlerdir. Dolayısıyla, günümüzde aidiyetlik, birlik, yer duygusu ve mekânsal bağlılık halen kırsal yerleşim üniteleri olan köylerde derinden hissedilebilmektedir. Geleneksel kırsal konut tipolojileri üzerinden kültür-mekân ilişkilerini, mekânsal yapılanma ve örgütlenmedeki yansımalarını incelemeyi hedefleyen bu çalışmada, öncelikle Düzce’de üç farklı kültüre (Laz, Çerkez ve Türk) yaşam alanı olmuş üç köy (Paşalar, Duraklar ve Dadalı) seçilmiştir. Araştırmanın birincil amacı, seçilen evlerin genel literatürde iddia edildiği üzere dahil olduğu yöre-kültür grubundaki diğer evlerle aynı mekânsal kurgu ve tasarım parametrelerine bağlı olarak gelişip gelişmediklerini tespit etmek; ikincil olarak ise, aynı il sınırları içerisinde bulunan üç köyden seçilen geleneksel kırsal konut tiplerindeki benzerlik ve farklılıkları kültürel farklılıklar üzerinden ve mekân dizimi yöntemi ile okumaktır. Geleneksel konutun son yıllarda sayısal yöntemler üzerinden araştırıldığı çalışmalar literatüre yeni yeni girmektedir ve ampirik sonuçların elde edilmesi açısından kolaylık sağlamaktadır. Bu alandaki çalışmalara da örnek teşkil etmek amacıyla, mekân dizimi (Space Syntax) yöntemi kullanılarak, karşılaştırma mekân dizimi tasarım parametreleri (bağlantısallık, bütünsellik, ortalama derinlik, okunabilirlik, ulaşılabilirlik vb.)üzerinden yapılmıştır. Yapılan analizler, öncelikli olarak literatürü destekleyerek, seçilen yöre-kültür eşleştirmelerini ampirik olarak kanıtlamıştır. Kültürler arası karşılaştırmalı analizlerde ise, Laz ve Türk evlerinin mekân kurgusunda benzerlikler tespit edilse de Çerkez köyü evlerinin en bütünsel, en okunabilir ve en ulaşılabilir konut tipleri olarak ayrıştığı görülmüştür. Fakat üç kültürün de sosyal, kültürel ve ekonomik yapının değişmesi ve kentleşme baskısının artmasıyla birlikte birbirine benzeşme eğilimi gösterdiği tespit edilmiştir. Araştırma genel sonuçları itibariyle Düzce özelinde seçilmiş üç kültür örneği üzerinden kültür tabanlı mekân dizimi tasarım parametrelerinin belirlenmesinde bir adım olup, gelecekte bu yönde yapılacak çalışmalar ile mevcut yerel mimari ve geleneksel konut dokularından referans alan çağdaş konut tasarım ilkelerinin geliştirilebilmesi yönüyle önemlidir.Öğe Morfolojik Dönem İncelemesi Yöntemi ile Koruma Amaçlı İmar Planlarının Etki Değerlendirmesi: Alanya Tarihi Sur İçi Tophane Mahallesi(2023) Güleç Demirel, Büşranur; Gökce, DuyguTarihi ve kentsel sit alanı olarak kabul edilen, etrafları sur ile çevrili konut ağırlıklı yerleşim bölgelerinde koruma konusunun kapsamlı şekilde ele alınması oldukça önemlidir. Bu özellikteki yerleşim bölgelerinde, ikamet eden insanların değişen ihtiyaçları ve farklılaşan yaşam koşullarının yanı sıra, artan turistik faaliyetlerle de kültürel mirasın korunması ve geleceğe aktarılması zorlaşmaktadır. Dahası, kentsel koruma zorluğuna rağmen, bu bölgelerde morfogenetik ve analitik yaklaşımların desteği de tam anlamı ile görülememektedir. Bu bağlamda çalışma, bu tip yerleşkelerde morfolojik dönüşümü etkileyen dinamiklerin adaptasyon sürecindeki rolünün morfolojik dönem incelemesi yöntemiyle tespit etmeyi hedeflemektedir. Bu amaçla, birinci derece sit alanı olarak kabul edilen Alanya Tophane Sur İçi Bölgesi örneklem alanı olarak seçilmiş, bölgeye ait ulaşılabilen en eski tarihli harita olan 1974 yılından günümüze kadar geçirdiği morfolojik dönüşüm süreci incelenmiştir. Çalışmada, morfolojik dönüşüm birbirini takip eden üç yılın haritaları üzerinden takip edilmiştir: 1974-Bölgenin mevcut en eski haritası, 1999-Koruma Nizamnamesi Planı'nın açıklandığı yıl ve 2022-Mevcut imar planı. Turizm, iklime ve coğrafyaya uyum, değişen yaşam koşullarına adaptasyon, sosyokültürel dönüşüm gibi birçok parametrenin dönüşümde etkisi olsa da ilgili tarih aralıkları aynı zamanda bölgeye dair değişimin Alanya Koruma Amaçlı İmar Planı öncesi ve sonrası durumu hakkında karşılaştırmaya da imkân tanımıştır. Analizler sonucunda bölgede, koruma kararının yürürlüğe girdiği tarihin öncesi ve sonrası zaman dilimlerinde değişimin seyrinin farklı ilerlediği tespit edilmiştir. Bu bağlamda, özellikle 1999 Yılı İmar Planı etkisiyle, tespit edilen dönüşümdeki en belirgin fiziksel etkilerin azalan yeni yapılaşma oranı, artan niteliksiz yapı ekleri, kullanım dışı kalmış yapıların güney yönünde artan bölgesel yoğunluğu ve konutlar arası artan yaya ulaşımı geçirgenliği olduğu tespit edilmiştir. Sonuçlar, aynı zamanda, koruma amaçlı imar planı etkisinin morfolojik dönem incelemesi ile monitör edilebileceğini, fakat tarihi dokunun karakterine, geçirdiği dönüşümün süresine ve mekânsal ölçeğe bağlı olarak etkisinin farklı olabileceğini göstermiştir.Öğe Spatial Mapping of Gated Community-Based Housing Formations around Metro Stations at the Time of COVID-19 and a Residents’ View(Informa UK Ltd, 2022) Gökce, Duygu; Topçuoğlu, FeyzaAt its peak period of the COVID-19 spread, this study investigates how transit-oriented sub-centered housing developments responded against the pandemic in line with the residents’ spatial experience and changing preferences. In this context, Batikent, a gated-community-based urban development and one of the successful urban residential projects realized in the 1980s in Ankara, Turkiye, was chosen as a case study. The four metro stations located on the same track in Batikent’s most densely populated areas were taken as reference points, and their surroundings, 1 km in diameter were spatially examined in terms of the housing types they host, and differences in their land coverages and building and population density, etc. A survey was carried out to examine the residents’ COVID-19 experience in line with spatial qualities. To match them against COVID-19 with the spatial patterns, both results were compared to the COVID-19 spread maps, collected for six months starting from October 2020 to March 2021. The spread risk was prominent in the places where the buildings are in closer proximity and increased interaction with the commercial networks. The results also suggest that perceived qualities of the residential environment are critical in dealing with extreme urban phenomena. Neither the spatial formation of the urban form nor the living habits change instantaneously but being aware of the capabilities of the spatial setting and properties which combat the pandemics helps with the spatial scale of the local adaptation process. © 2023 American Real Estate Society.
