Yazar "Küçük, Sibel Dikmen" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 7 / 7
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Chemical Modification of Carbon Black for Coloring
    (Bülent VEREP, 2024) Küçük, Sibel Dikmen; Uğraş, Halil
    Sealing profiles that are mainly used to prevent the ingress of water, noise, dust and air in the automotive industry are produced from synthetic Ethylene-propylene-diene monomer (EPDM) rubber. Although EPDM rubber is preferred due to its high mechanical properties and waterproof structure, it is necessary to reinforce it with various additives due to the requirements for profiles in automotive manufacturers' specifications. One of the fillers used to keep the fluidity at the desired level during production and to improve the mechanical properties and UV resistance of the profiles is carbon black (CB) and has the highest contribution rate in the EPDM rubber formulation. Due to its high amount in the rubber formulation, it allows the rubber formulation and subsequently the sealing profiles produced with this formulation to be produced only in black. However, recently, automotive manufacturers have demanded different color profiles in line with the demands of end users. Solubility and reactivity of CB is low and it tends to aggregate. In order for CB to be colored, its surface will be activated and polarized using different chemicals. After that, a suitable dye can be attached to the structure after its structure has been determined by elemental analysis, Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FTIR), Scanning Electron Microscopy (SEM), Energy Dispersive X-Ray Analysis (EDX) and Thermal Analysis (TGA-DSC). After EPDM rubber will be produced by colored CB, the first colored sealing profile that has not been produced in our country and in the world yet, can be achieved.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Doğal nanoselüloz içeren leke giderici ve ultra nemlendirici kompozit yüz maskesi eldesi
    (Düzce Üniversitesi, 2024) Küçük, Sibel Dikmen; Çalışkan, Ufuk Koca
    Hiperpigmentasyon, melanin pigmentinin epidermis ve/veya dermiste birikmesi nedeniyle oluşan, yüzün güneşe maruz kalan bölgelerinde benekli, düzensiz desenli kahverengi hiper-melanoz şeklinde kendini gösteren bir cilt bozulmasıdır. Melanin biyosentezinin fizyolojik süreci olan melanogenez, melanositlerin içinde yer alan melanozomlarda meydana gelmekte olup melanin cildin güneş ışığı hasarından ve iyon birikiminden korunmasında ve reaktif oksijen türlerinin tutulmasında çok önemli bir rol oynamaktadır. Bu nedenle özellikle UV ışınları, gebelik/doğum, kimyasal kullanımı, stres, vb. gibi dışsal kaynakların sebep olduğu inflamasyon sonucu melanin biyosentezi artmakta olup bu artış ciltte leke problemi ile sonuçlanmaktadır. Bu problemin tedavisinde; melanogenezin başlangıcındaki reaksiyonlarda rol oynayan anahtar enzim olan tirozinaz enzimini inhibe etmek ve melanin üretimini durdurmak için tirozinaz inhibitörleri kullanılmaktadır. Bu kapsamda yaygın kullanılan hidrokinon ve metabolitlerinin toksisitesi konusunda artan çalışmalar sonucunda melanogenez sürecine müdahale ederek melanin sentezini baskılayan sitotoksik olmayan farklı aktif bileşenler üzerinde çalışmalar artmıştır. Bu bileşenler arasında moleküler yapısı ve beyazlatma etkileri hidrokinona benzer olmasına rağmen, eksojen okronoza ve tahrişe neden olmayan ?-arbutin, kojik asit ve rezorsinoller yer almakta olup bu moleküller cilt tonunu aydınlatmakta, cilt solgunluğunu ve elastikiyet kaybını iyileştirmektedir. Ayrıca tirozinaz inhibisyonuna neden olmasa da melanin oluşumunu inhibe eden askorbik asit ve melanozom transferini engelleyerek cilt tonunu iyileştirebilen niasinamid molekülleri de cilt beyazlatma ajanı olarak kabul edilebilmektedir. Bunların yanında meyan kökü, kekik, beyaz dut, narenciye, üzüm çekirdeği, yeşil çay gibi bazı bitki ekstreleri sitotoksik ve mutajenik olmayan doğal melanogenez inhibitörleri olarak etki gösterebilmektedir. Bu tez kapsamında günümüzde en yaygın cilt problemi olarak karşımıza çıkan cilt lekelerini gidermeye yönelik, bitki özütleri ve doğal aktiflerin kombinasyonu ile optimum sinerjinin sağlandığı, toksik olmayan, doğal ve yerli, cilt leke giderici kağıt yüz maskesi geliştirilmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla tasarlanan 5 farklı serumun ayrıca cilde penetrasyonu arttırmak için bakteriyel nanoselüloz taşıyıcı olarak kullanılmıştır. Tasarlanan 5 farklı serumda fiziksel görünüm, pH, yoğunluk, viskozite, santrifüj ve stabilite gibi fizikokimyasal analizleri ile hücre kültürü, antioksidan aktivite, mikrobiyolojik testler, tirozinaz, elastaz ve kollajenaz enzim aktivite ve sitotoksisite gibi in-vitro analizler uygulanarak cilt lekelerinde en etkin serum tespit edilmiştir. Akabinde en etkin serumdan kompozit kâğıt yüz maskesi eldesi gerçekleştirilmiştir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The Effect of Flamestab (R) NOR 116 on EPDM-based Automotive Sealing Profiles
    (Rubber Res Inst Malaysia, 2018) Küçük, Sibel Dikmen; Gerengi, Hüsnü; Güner, Yusuf
    Ethylene propylene diene polymethylene (EPDM) rubber is one of the fastest growing synthetic rubbers in the market. It is widely used in many fields due to its easy processing and high resistance against outdoor conditions compared to other rubber types. However like all organic compounds, over time it is degraded under weathering conditions such as radiation, heat, ozone and chemical media, all of which can contribute to loss of bulk properties and reduce its service life. Cracks, discoloration, breakage, or staining can occur on the surface of visible automotive profiles due to the effect of UV light. These phenomena are definitely undesirable. In this study, five different EPDM rubber compounds (control and four different Flamestab (R) NOR 116 concentrations) were produced. The effects of the Flamestab NOR 116 were investigated by mechanical and rheological tests and ageing using the internationally recognised Florida artificial weathering test. The aged surfaces were visually scrutinised and surface morphological changes were examined via scanning electron microscopy (SEM) and energy dispersive X-ray (EDX) analyses. The results obtained showed that Flamestab (R) NOR 116 can be used as a UV stabiliser for EPDM rubber applications if it is added in amounts of between 1.25 and 2.0 phr.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The effect of Tinuvin derivatives as an ultraviolet (UV) stabilizer on EPDM rubber
    (International University of Sarajevo, 2018) Küçük, Sibel Dikmen; Gerengi, Hüsnü; Güner, Yusuf
    Ethylene-propylene-diene monomer (EPDM) is one of the most widely used synthetic rubbers, especially in the automotive industry. Despite its many benefits, the chief weakness of EPDM has been the color change occurring in its products due to ultraviolet (UV) rays. It is recognized that UV energy causes the dissociation of bonds (mostly C-C and C-H) in EPDM materials as well as cracks and color changes on the surface. The aim of this study was to investigate the effect of the Tinuvin derivatives widely used as UV stabilizers in the plastics industry on EPDM rubber. The EPDM rubber plates were prepared by adding Tinuvin-P, Tinuvin-213 and Tinuvin-234 as UV absorbers (UVAs) and Tinuvin-123 as hindered amine light stabilizer (HALS) material at a ratio of 1.0 phr (parts per hundred parts of rubber) to an available EPDM formula. The effects of the Tinuvin derivatives were investigated by the internationally recognized Florida outdoor aging test. The surfaces of the EPDM plates were visually scrutinized and surface morphological changes were examined via scanning electron microscopy (SEM), energy dispersive X-ray (EDX) and Fourier transform infrared (FTIR) spectrometry analyses. The results obtained showed that, unlike in the plastic industry, not all Tinuvin derivatives could be used as UV stabilizers for EPDM products. Of all the tested Tinuvin derivatives, the Tinuvin-123 compound was the most effective, indicating it to be suitable for use as a protective UV stabilizer for EPDM rubber applications. Thus, an important issue such as the UV resistance of sealing profiles made by EPDM rubber has been contributed about the suitability of Tinuvin derivatives. © 2018 Sibel Dikmen Kucuk, Husnu Gerengi, Yusuf Guner.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effect of Ultraviolet Stabilizers on Rubber-Based Automotive Sealing Profiles
    (2018) Küçük, Sibel Dikmen; Gerengi, Hüsnü; Güner, Yusuf
    Kapı, cam, kaput ve bagaj gibi aracın görünür ve görünmez birçok bölgesinde kullanılan sızdırmazlık profilleri; sentetik etilen propilen dien monomer (EPDM) kauçuktan üretilmektedir. Etilen, propilen ve doymamış dien moleküllerinin bu kombinasyonu, yüksek mekanik özellikler sergiler ve su geçirmez bir yapı oluşturur. Güneş ışığına maruz kalan görünür bölgede kullanılan sızdırmaz profillerin yüzeyinde, yüksek yoğunluklu ultraviyole (UV) radyasyonun ve güneş ışığının etkisiyle, zamanla renk değişimi, çatlama ve lekelenme gözlemlenebilir. Bu çalışmanın amacı, plastik endüstrisinde yaygın olarak kullanılan UV stabilizatörlerin EPDM kauçuğunun UV dayanımına olan etkisini araştırmaktır. UV stabilizatörleri, polimerde meydana gelen kimyasal bağ kırılımı nedeni ile oluşan serbest radikaller ile tepkimeye girerek veya UV ışımayı absorbe ederek polimeri UV ışınlarına karşı korur. Mevcut EPDM formülasyonuna farklı tip ve farklı oranlarda UV stabilizatörler eklenerek EPDM hamur plakaları oluşturulmuştur. UV stabilizatörlerin EPDM plakaları üzerindeki etkileri; mekanik testler ve yüksek yoğunluklu güneş ışığı, yüksek yoğunluklu UV ile yüksek sıcaklık/nem içeren iklim koşullarına sahip ve uluslararası alanda tanınmış Florida açık hava yaşlanma testi ile ölçülmüştür
  • Küçük Resim
    Öğe
    Mechanical, rheological and aging properties of nano-fibrillated cellulose/EPDM composites
    (2022) Tozluoğlu, Ayhan; Sertkaya, Selva; Güner, Yusuf; Küçük, Sibel Dikmen; Arslan, Recai
    This work was aimed to develop green composite materials from nanocellulose / Ethylene Propylene Diene Monomer (EPDM) rubber. The obtained green composites were investigated in terms of chemical, thermal, mechanical, morphological, and aging properties. The results obtained in this work showed that the tensile strength and elasticity of the composites decreased with nanocellulose while permanent set values increased. Green composite materials have lower scorch values that means easier and faster vulcanization. Some cracks and staining were seen after 250h aging over 3 phr of nanocellulose whereas the surfaces were not degraded up to 100h weathering. All values are in the range of acceptable limits except for tear strength. Briefly, the study conducted reveals that nanocellulose can be used with EPDM until the concentration of 10.0 phr without any chemical degradation. Thus, sealing profiles used in automotive sector can be produced by nanocellulose/EPDM green composites instead of EPDM rubber. This can be an innovative technology in order to replace petroleum-based materials with bio-degradable materials.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ultraviyole (UV) stabilizatörlerin, otomotiv sektöründe kullanılan kauçuk esaslı sızdırmazlık profilleri üzerindeki etkisinin araştırılması
    (Düzce Üniversitesi, 2018) Küçük, Sibel Dikmen; Gerengi, Hüsnü
    Otomotiv sektöründe, sızdırmazlık profilleri denen hava tutucu bantlar kullanılmaktadır. Kapı, pencere, kaput, bagaj gibi aracın görünen ve görünmeyen birçok yüzeyinde kullanılan bu profiller; araca su, hava, ses ve toz girişini engellemenin yanında aracın içindeki sürüş sesi gibi gürültüleri azaltmakta ve kapı/cam/kapakların minimum sürtünme kuvveti ile hareket etmesini sağlamaktadır. Etilen-Propilen-Dien Monomer (EPDM) kauçuk, etilen ve propilenin kopolimerizasyonu sırasında bir dien monomerinin ilave edilmesiyle elde edilen bir kauçuk türüdür. Kolay işlenebilme ve üstün fiziko-mekaniksel özellikleri nedeniyle EPDM başta sızdırmazlık profilleri olmak üzere, lastik hortum ve kablo üretimlerinde yoğun bir şekilde kullanılmaktadır. Ancak, tüm polimerik malzemelerde olduğu gibi EPDM'den üretilen malzemelerde de UV ışınlarının etkisiyle zamana bağlı olarak renk değişimleri ve lekelenmeler gözlenmektedir. Bu çalışmada; halihazırda sızdırmazlık profili olarak kullanılan EPDM kauçuk hamuruna, termoplastiklerin UV dayanımını arttırmak için kullanılan UV-stabilizatör ve UV-emicilerin kullanılabilme potansiyeli araştırılmıştır. Farklı oranlarda kullanılan UV-stabilizatör ve UV emicilerin etkileri; reolojik, mekanik, Florida suni hava yaşlandırma testleri ile araştırılmıştır. Yaşlandırma öncesi ve sonrası numunelerin yüzeyleri, taramalı elektron mikroskobu (SEM), enerji dağılımlı X-ray (EDX) analizi ve Fourier dönüşümlü kızılötesi spektroskopisi (FTIR) ile incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar, Tinuvin-123 HALS malzemesi ile Tinuvin-213 UV emicinin birlikte EPDM hamuruna 1,0 phr oranında eklenmesinin UV dayanımını arttırdığını ve Flamestab NOR 116 malzemesinin EPDM hamurunda 1,25 – 2,0 phr oranında katıldığında UV stabilizatör olarak kullanılabileceğini göstermektedir.