Yazar "Ay, Rukiye" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Depresyon Tanısı Alan Hastalarda Çocukluk Çağı Travması Varlığı ve Duygu Düzenleme Güçlüğü İle İlişkis
    (2021) Ay, Rukiye; Kılınçel, Oğuzhan
    Amaç: Bu çalışmada depresyon hastalarında çocukluk çağı travması varlığı ve duygu düzenleme güçlüğü ile ilişkisininaraştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Kesitsel tipte olan araştırma Haziran 2020 - Ekim 2020 tarihleri arasında Sakarya YenikentDevlet Hastanesi Psikiyatri Polikliniğine başvuran, takip ve tedavileri sürdürülen DSM-5 kriterlerine göre depresifbozukluk tanısı konulan hastalardan çalışma kriterlerini karşılayan 63 hasta ve rastgele seçilen benzer sosyodemografiközelliklere sahip 65 sağlıklı birey ile gerçekleştirilmiştir. Veriler Kişisel Bilgi Formu, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ),Çocukluk Çağı Travma Ölçeği (CTQ) ve Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği (DERS) kullanılarak toplanmıştır.Verilerin analizi; tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U testi, Ki-kare testleri ve Spearman korelasyon analizi iledeğerlendirilmiştir.Bulgular: Yaş ortalaması 31,48 ± 9,47 (18-61) olan çalışmada, depresyon hastalarında sağlıklı bireylere kıyaslaçocukluk çağı travma anketi puanlarının (cinsel istismar alt boyutu hariç) ve duygu düzenleme güçlüğü ölçeğipuanlarının yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte Depresyon hastalarında CTQ toplam puanı CTQ ?35olanlarda BDÖ ve DERS stratejiler, dürtüsellik, amaçlar alt boyutları ile toplam puanlarının yüksek olduğusaptanmıştır. Ayrıca CTQ toplam puanı ile DERS kabullenme, stratejiler, amaçlar alt boyutları ile toplam puanlarıarasında pozitif anlamlı ilişki saptanmıştır.Sonuç: Çocukluk çağı travmalarına maruz kalma durumunun mevcut depresyonla ilişkili olduğu ve bu durumun duygudüzenlemede güçlüklere neden olduğu belirlenmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Evaluation of Stigmatizing Attitudes of Physicians Towards Bipolar Affective Disorders
    (2021) Kılınçel, Oğuzhan; Ay, Rukiye
    Aim: There are not many studies related to the attitude of healthcare workers towards bipolar patients. The aim of thisstudy was to evaluate the attitudes of psychiatrists and other physicians towards patients with bipolar disorder, and oursecondary aim was to evaluate the possible relationship between physicians' attitudes towards bipolar disorder patientsand their sociodemographic characteristics.Material and Methods: A total of 514 volunteers; psychiatrists (n=67), family physicians (n=156) and other branches(n=291) were included in the study in March 2019 via an online questionnaire. A structured questionnaire wasadministered to all participants. The questions were recorded by asking questions about bipolar disorder.Results: A total of 514 volunteers, including psychiatrists (n=67), family physicians (n=156), and other branches(n=291), were included in our study. As a result of our study, it was observed that 21% of family physicians and 32% ofphysicians from other branches did not feel comfortable while examining patients with bipolar disorder and it wasobserved that it was significantly higher than psychiatrists (6%). Compared to psychiatrists (4%), it was reported thatfamily physicians (30%) and other specialists (30%) would feel uncomfortable working with someone with a diagnosisof bipolar disorder.Conclusion: Psychiatrists displayed more positive attitudes than family physicians and other branches. Education,which is emphasized to prevent stigmatizing attitudes, is perhaps the most important reason for this. Decreasingnegative attitudes towards bipolar patients among healthcare professionals may decrease patients' self-concealment andincrease hospital admission and treatment compliance in cases of physical and mental illness. With the decrease in thestigmatizing attitudes of physicians against this disease, the social and professional functionality of the patients willincrease and will provide important gains in terms of community mental health.