Yazar "Akarca, Hande" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 2 / 2
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Botanik Bahçeleri ve Arboretumlarda Ahşap Kullanımı(Düzce Üniversitesi, 2023) Akarca, Hande; Kaya, AyşegülBu çalışmada, yapılı çevrenin inşasında geleneksel olarak önemli bir rol oynamış, teknolojideki yenilikler ve tasarım yöntemlerindeki gelişmelerin etkisiyle yaşamımızdaki yerini güçlendirerek koruyan ahşabın botanik bahçeleri ve arboretumlardaki kullanım alanlarına odaklanılmıştır. Ahşap, sahip olduğu eşsiz özellikler nedeniyle hem yapı yapma hem de eşya üretme konusunda insanlığın en eski çağlardan bu yana en verimli kaynaklarından biri olmuştur. Sürdürülebilirlik çerçevesinden bakıldığında da ahşabın, yaşam döngü değerlendirmesi ve karbon ayak izi bakımından en çevreci yapı malzemesi olduğu anlaşılmaktadır. Akılcı ormancılık politikaları ve planlı üretim/kullanım dengesi kurulması ile ahşabın yenilenebilir bir doğal kaynak olarak daha pek çok alanda yaşamımıza katkı ve sağlık getireceği beklenebilir. Bu özellikleri nedeniyle, özellikle gelişmiş Batı ülkelerinde ve son zamanlarda Çin ve diğer Uzak Doğu ülkelerinde, hem masif ahşap, hem de teknolojik yöntemlerle üretilen diğer çeşitli endüstriyel ahşap ürünlerinin kullanımında artış gözlemlenmektedir. Botanik bahçeleri ve arboretumlar farklı bitki türleri ve ağaçların bilimsel yaklaşımlarla bir arada korunup sergilendiği doğal yaşam alanlarıdır. Yaklaşık yedi yüz yıllık bir geçmişe sahip botanik bahçelerinin günümüzde salt koruma ve sergileme amaçlı bahçeler olmaktan öte araştırma, geliştirme, eğitim ve aynı zamanda kamusal bir mekân olarak insanları bir araya getirerek doğayla buluşturma ve farkındalık yaratma misyonları da bulunmaktadır. Böylesine çok amaçlı ve işlevli doğal alanlarda yapılaşma ve planlama kaçınılmaz olmaktadır. Doğal alanlar içinde inşa edilen mimari yapılar ve kullanılan peyzaj elemanları ile diğer sanatsal objelerin de bu doğal ortamla uyum içinde olması, görsel uyum ve ahengi desteklemesi beklenmektedir. Bu nedenle yapıların formu, ölçüsü, tasarım özellikleri ve malzemelerinin bu çerçevede bir kaygı ile seçilmiş olması önemlidir. Ahşap bu alanlarda kullanılan en gözde malzeme olma özelliğini sürdürmektedir. Bu amaçla bu çalışmada literatür bağlamında ahşabın kullanılma potansiyeli örneklerle tartışılmıştır.Öğe Geleneksel Konutların Tipolojik Analiz Yöntemiyle İncelenmesi: Düzce Akçakoca Örneği(2023) Akarca, Hande; Benli Yıldız, Nuray; Tanrıverdi Kaya, Ayşegül; Özkaraca, NurayKonut, kültürün yansıdığı en yaygın ve önemli mimari yapı olup birçok çalışmaya konu olmuştur. Toplumların yaşama biçimlerinin, ekonomik, sosyal, kültürel ve çevre ile kurdukları ilişkilerinin analiz edilmesinde konut araştırmaları her zaman öncelikli bir başvuru kaynağı olmuştur. Düzce ili, tarih boyunca farklı etnik kökenli halkların ekonomik ve siyasal nedenlerle sürekli olarak yeni yerleşimler kurduğu toprakları sınırları içinde bulundurmuştur. Tarihin ilk çağlarından bu yana sürekli olarak yerleşilmiş olan bu topraklarda 20. yüzyılın başlarına kadar tarihlenebilen kitlesel göçler gerçekleşmiştir. Düzce’ye bağlı Akçakoca ilçesi de yoğun göçler ve Karadeniz kıyısında bir ticaret limanı olmasına bağlı olarak çok kültürlülüğün yoğun bir şekilde gözlemlenebildiği bir yerleşim merkezidir. Akçakoca Kentsel Sit alanı içinde bulunan tarihi Yukarı Mahalle nüfus yoğunluğu açısından geçmişte Türk kökenli ailelerin bir arada yaşadığı bir bölgedir. Bu bölgede makale kapsamında incelenen 33 adet geleneksel konut, Tipolojik Analiz Yöntemi kullanılarak Türk Evi tipolojisi ekseninde yorumlanmıştır. Geçmişte dükkân olarak kullanılmış olan giriş katların özgün tasarımı ve konut olarak kullanılan üst katların süreç içinde değişen ihtiyaçlara paralel olarak gösterdiği mekânsal değişimler nedeniyle doğru bir sınıflandırma yapılabilmesi amacıyla hem giriş hem de birinci katlar üzerinden plan tipi çalışması yürütülmüştür. Yapılar, odaların mekânsal dizilimi ve sofa ve eyvanların kullanım şekline bağlı olarak incelenmiş ve literatürde yer alan ‘Türk Evi’ tipolojisinin gelişim aşamaları kapsamında belirlenen üç ana alt tipe göre sınıflandırılmıştır. Akçakoca’da bulunan geleneksel konutların mekânsal gelişim açısından ‘Türk Evi’ tipolojik özelliklerini 20. yüzyıl ortalarına dek kesintisiz olarak sürdürülmüş olması, büyük kentlerde apartmanlaşmaya geçildiği dönemlerde geleneksel sistemin bölgedeki yaşam koşullarına adapte edilebildiği sonucunu ortaya koymaktadır.
