Yazar "Şenik, Berfin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Düzce Kentinde Açık Yeşil Alan Sisteminin Oluşturulmasına Yönelik Bazı Öneriler(Düzce Üniversitesi, 2021) Şenik, Berfin; Uzun, OsmanDüzce kenti doğal ve kültürel peyzaj özellikleri bakımından açık yeşil alan sistemi oluşturma potansiyelini taşımaktadır. Ancak imar mevzuatındaki bazı sorunlar ve Düzce kentsel gelişimin bu potansiyel dikkate alınmadan gerçekleşmesi, kentteki açık yeşil alanların nitelik, nicelik ve erişilebilirlik bakımından yetersiz olarak değerlendirilmesine sebep olmaktadır. Bu durum açık yeşil alanların sistemli bir biçimde ele alınmasını/planlanmasını zorunlu kılmaktadır. Bu çalışmada öncelikle Düzce için il bütününde kentin doğal ve kültürel peyzaj özelliklerini ön plana çıkartacak hedef ve stratejiler geliştirilmiştir. Sonraki aşamada Düzce kent merkezi (56 mahalle) bütününde, kentteki açık yeşil alanlara ilişkin erişim, nitelik ve nicelik sorununu çözümleyebilecek bazı öneriler getirilmiştir. Geliştirilen önerilerin yerel yönetim birimlerine ve dolayısıyla mekansal planlama çalışmalarına altlık oluşturması öngörülmektedir.Öğe Kentsel açık ve yeşil alan planlama rehberlerinin geliştirilmesi: Düzce örneği(Düzce Üniversitesi, 2019) Şenik, Berfin; Uzun, Osmanİlk zamanlarda insanoğlunun doğaya bakış açısı onu anlama ve varlık yasalarını kavrama çerçevesinde temellenirken, sanayileşme ile birlikte yoğun kentleşmenin gerçekleştiği modern dönemde doğa bir meta haline getirilerek, doğa ve kent keskin sınırlarla birbirinden ayrılmıştır. Şehir planlama modernist anlayışın eylemi haline gelmiştir. Sanayileşme sonrası ortaya çıkan kent planlamaya yönelik yaklaşımlar sanayi kentlerinin sorunlarına çözüm aramış; açık ve yeşil alan sistemi oluşturma temelinde biçimlenen yaklaşımlar ön plana çıkmıştır. Ülkemizin sahip olduğu yaklaşık 60 yıllık mekansal planlama deneyimi de benzer biçimde modernist temelli şekillenmiştir. Modernist çerçeveden gelen fiziksel planlama yaklaşımının mevcudun sürdürülmesine, parselasyona ve standart yerleşme şemalarına dayalı gerçekleştirilmektedir. Bu durumda bir sistem olarak peyzajın ve bir alt sistemi olan açık ve yeşil alanların dolayısıyla kentlerin sürdürülebilirliği zorlaşmaktadır. Üstelik imar mevzuatındaki açık ve yeşil alanlara ilişkin tanım, sınıflandırma ve standartlardaki eksiklikler/tutarsızlıklar, yönetsel yapıdaki yetersizlikler açık ve yeşil alanların sistem oluşturacak biçimde planlanmasını engellemektedir. Bu bakımdan ülkemizde açık ve yeşil alanların bütüncül ve etkin bir biçimde ele alınmasını sağlayacak strateji ve standartların yer aldığı bir rehber ihtiyacı ortaya çıkmaktadır. Çalışma alanı olan Düzce'nin 1999 Depremi sonrasında il olmasıyla birlikte hızlı bir gelişme sürecine girmiştir. Ancak mekansal planlamanın sürdürülebilirlikten uzak kurgusu nedeniyle kent içerisinde var olan açık ve yeşil alanlar kentin gereksinimlerine yanıt verememektir. Tezde bu aşamada açık ve yeşil alan sistemlerine ilişkin envanter, analiz ve sentez çalışmalarına yönelik yol haritası oluşturacak bir rehber önerisi geliştirilmiştir. Rehberde kent karakterine ve kentleşme seviyesine (kentsel yoğunluk) göre açık ve yeşil alan stratejileri ortaya konmuştur. Bunun yanı sıra açık ve yeşil alanlara ilişkin sınıflandırma yeniden tanımlanmış; bu doğrultuda öneri standartlar getirilmiştir. Bu standartlar ekolojik, rekreasyonel ve doğal afete yönelik olmak üzere üç grupta toplanmıştır. Rehbere ilişkin çizilen çerçeve doğrultusunda çalışma alanı değerlendirilmiş ve bazı analizler (arazi örtüsü değişimi, yüzey akış, bağlantılılık, erişim) yapılmıştır. Ayrıca, rehberde geliştirilen strateji ve standartların Düzce kent merkezi çerçevesinde uygulanması sağlanarak açık ve yeşil alan sistemine ilişkin öneriler ve altlıklar ortaya konmuştur. Sonuçta ülkemizde yapılan diğer çalışmalara kıyasla bir ilk olan bu rehber önerisiyle; kentin, kent ekosisteminin ve kentlinin açık ve yeşil alan gereksinimlerini karşılaması öngörülmektedir.Öğe Sürdürülebilir Mahalle Ölçeğinde Yerele Özgü Bir Setifikasyon Sistemi: Trabzon Konaklı Örneği(Hasan Kalyoncu Üniversitesi, 2019) Akyol, Duygu; Şenik, BerfinDünya genelinde süregelen hızlı büyüme ve teknolojik gelişmeler karşısında sınırlı doğal kaynaklar modern yaşam tarzları ve eşit ve adil kaynak kullanımı arasında önemli çatışmalara neden olmaktadır.Gelişme politikalarının küresel ölçekten bina ölçeğine kadar farklı ölçeklerdeki bütünlüğün sağlanmasında yaşanan güçlükler, çözümlerin yerel ölçekte tanımlanması ve yereldeki çözümlerin küresel ölçekte uygulanmasını zorlaştırmaktadır. Küresel sürdürülebilir gelişme hedefleri, çözüme yönelik, geniş ve kapsamlı bir rehber niteliği taşırken, ülkelerin sürdürülebilir politikalar üretilmesinde de etkili bir başlangıç noktasıdır.Fakat farklı ölçeklerde ki hedeflere ulaşmak kentsel tasarım uygulama ve planlamanın bütün için ele alınması sağlanmaktadır. Bu süreçlerin toplum tarafından benimsenmesi aşamasında ise yerellik ön plana çıkmaktadır. Yerelleşmede mahalle ölçeği, toplum ve çevrenin buluştuğu temel birim olması, dolayısıyla da toplumsal bilinçteki önemli rolü ile özellikle vurgulanmalıdır. Bu anlayış ile mahallelerin küresel ölçekte sürdürülebilir gelişme hedeflerine ulaşmada anahtar ölçek olduğunu söylemek mümkündür. Çalışma kapsamında sürdürlebilir gelişme kapsamı yerel bir ölçekte işlenerek mahallenin sürdürülebilirliğini sağlamak adına bir sertifikasyon kriter oluşturma önerisinde bulunulacaktır.İlk olarak sürdürülebilir gelişme kavramı üzerinde durulmuş kavramın çıkış noktası altında yatan felsefe irdelenmiştir.Daha sonra bu kavramın kursel ölçekten yerel ölçeğe neden ve nasıl gectıgı hakkında genel bilgiler verılerek yerelde kentsel mekanda önemli çekirdek bir birim olan mahallenın sürdürülebilirkteki rolunden bahsedilmiş ve bu kapsamda Trabzon ilinde Konaklar mahallesi çalışma alanı olarak seçilip bu mahalle için ileride bır sertifkasyon sıstemı içerisnde değerlendirme yapılmak istense bu sertifikasyon sisteminin kriterlerinin neler olması gerektiğine dair bir öneride bulunulmuştur.
