Yazar "Özkan, Neval Güneş" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 13 / 13
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe A New Hybrid Record for The Vascular Flora of Türkiye: Fagus x taurica Popl.(Duzce University, 2024) Özkan, Neval Güneş; Birtürk, Turgay; Aksoy, Necmi; Ayteğin, AhmetThe presence of Fagus x taurica Popl., a hybrid of two Fagus L. taxa known to be naturally distributed in Türkiye, has been detected in the natural deciduous-mixed forests of Bolu. Specimens were collected from Kökez Old Growth Fir Forest Nature Reserve Area, Bolu Kale Fındığı Nature Reserve Area, and Yedigöller National Park in Bolu province, northwest Türkiye. After the identification, specimens were compared with materials in the international herbaria. As a result of the examinations, the morphological features seen to be different from its parents are as follows: Young shoots are grayish-green in color, leaves have 7-13 pairs of lateral veins, are ovate or obovate, and their margins are dentate, and the cupula scales are subulate. It resembles F. orientalis Lipsky in terms of leaf characteristics and F. sylvatica L. in terms of cupula characteristics. In this article, a botanical description of the taxon, differences from the main species, distribution maps, and photos are given. Fagus x taurica is a new hybrid record for the vascular flora of Türkiye. With this new record, the number of Fagus sp. taxa in the flora of Türkiye has risen to 3.Öğe Argözü vadisi'nin (Kıbrıscık- Bolu)flora ve vejetasyonu(Düzce Üniversitesi, 2016) Özkan, Neval Güneş; Aksoy, NecmiBu çalışma Argözü Vadisi'nin (Kıbrıscık- Bolu) flora ve vejetasyonunun belirlenerek alanın bitki çeşitliliğinin ve vejetasyon tiplerinin ortaya çıkarılması amacıyla gerçekleştirilmiştir. Kıbrıscık, Bolu ilinin 35 km güney doğusunda yer alan Köroğlu Dağlarının güney yamacında bulunmaktadır. Araştırma alanını oluşturan Argözü vadisi ise Kıbrıscık ilçesinin kuzey doğusunda bulunmaktadır. P. H. Davis'in kareleme sistemine göre A3 karesi içerisinde yer almaktadır. 2012-2015 yılları arasında yapılan 47 arazi çalışması sonucunda 1074 bitki örneği toplanmış, vejetasyon tiplerini ve yapısını ortaya koymak amacıyla 303 örnek alanda inceleme yapılmıştır. Bitkilerin teşhis edilmesi sonucu 63 familya ve 273 cinse ait 554 takson belirlenmiştir. Belirlenen taksonların 65'i endemik olup, alanın endemizm oranı %11,73'dür. Endemik ve nadir bitkiler, uluslararası IUCN tehlike kategorilerine göre sınıflandırılmıştır. Araştırma alanında en fazla takson içeren familyalar: Poaceae 55 takson (%9,93), Asteraceae 51 takson (%9,21), Fabaceae 47 takson (%8,48), Rosaceae 33 takson (%5,96), Brassicaceae 29 takson (%5,23), Lamiaceae 27 takson (%4,87), Caryophyllaceae 27 takson (%4,87), Scrophulariaceae 22 takson (%3,97), Liliaceae 20 takson (%3,61), Boraginaceae 19 takson (%3,43), Rubiaceae 16 takson (%2,89), Apiaceae 13 takson (%2,35), Campanulaceae 11 takson (%1,99), Orchidaceae 10 takson (%1,81) şeklinde sıralanmaktadır. Araştırma alanında belirlenen 334 taksonun (%60,28) fitocoğrafik bölgeleri belirlenmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımları şöyledir: 109 takson (%19,68) Avrupa-Sibirya, 78 takson (%14,08) Akdeniz, 63 takson (%11,37) İran-Turan kökenli, 80 takson (%14,44) geniş yayılışlı ve 224 takson (%40,43) ise çok bölgelidir. Araştırma alanından toplanan taksonların Raunkiaer'in yaşam biçimlerine göre 38'i (%6,86) Fanerofit, 59'u (%10,63) Kamefit, 114'ü (%20,58) Kriptofit, 209'u (%37,73) Hemikriptofit ve 135'i (%24,37) Terofittir. Alanın vejetasyonu Braun-Blanquet yöntemine göre araştırılmış, veriler TURBOVEG ve JUICE programları kullanılarak düzenlenmiş, sınıflandırılmış ve dolaylı ordinasyon analizleri uygulanmıştır. Analizler sonucunda orman, çalı, dere, yüksek dağ stebi, nemli çayır ve kayalık vejetasyonu olmak üzere 6 farklı vejetasyon tipine ait 13 bitki toplumu belirlenmiştir. Vejetasyon haritası ARCGIS programı kullanılarak hazırlanmıştır. Anahtar sözcükler: Argözü Vadisi, Bitki toplumları, Flora, Kıbrıscık, VejetasyonÖğe Aubrieta necmi-aksoyi (Brassicaceae), a new species from Turkey and a key to the species of Aubrieta(Magnolia Press, 2022) Tunçkol, Bilge; Özkan, Neval Güneş; Al-Shehbaz, Ihsan A.Aubrieta necmi-aksoyi is described as a new Turkish species endemic to Bolu Province. Its relationships to the closely related A. alshehbazii and A. ekimii are discussed. A detailed genereic description and a key to all Turkish species of Aubrieta are presented.Öğe Aubrieta necmi-aksoyi taksonunun habitatı, ekolojik özellikleri ve süs bitkisi olarak kullanılma potansiyeli(2022) Özkan, Neval Güneş; Tunçkol, BilgeBu çalışmada Kuzeybatı Anadolu’da yeni keşfedilen ve Türkiye için endemik bir tür olan Aubrieta necmi-aksoyi Tunçkol, G.-Özkan & Al-Shehbaz taksonunun yayılış yaptığı habitat ve ekolojik özellikleri hakkında bilgiler verilmiş ve süs bitkisi olarak kullanım potansiyeline yönelik değerlendirmeler yapılmıştır. Oldukça sınırlı bir kayalık habitatta lokal endemik bir tür olarak bilim dünyasına kazandırılan Aubrieta necmiaksoyi taksonunun In-Situ korunmasının yanında süs bitkisi sektörüne alternatif bir tür olarak kazandırılması da hedeflenmiştir. Çalışılan bu taksonun özellikle kaya bahçesi uygulamalarında, dikey bitkilendirme projeleri ve çatı bahçeleri uygulamalarında kullanılabileceği önerisi geliştirilmiştir.Öğe Düzce Üniversitesi Süs ve Tıbbi Bitkiler Botanik Bahçesinin Ballı Bitkileri(Düzce Üniversitesi, 2023) Aksoy, Necmi; Müderrisoğlu, Haldun; Eroğlu, Engin; Özkan, Neval Güneş; Birtürk, Turgay; Koçer, Nihan; Tunçkol, BilgeBu çalışmada Düzce Üniversitesi Süs ve Tıbbi Bitkiler Botanik Bahçesi’ne dikilen taksonlardan bal arısının (Apis mellifera L.) yararlanabileceği ballı bitkiler sunulmuştur. Botanik bahçesine dikimi gerçekleştirilen 451 taksondan bu özelliklere sahip olanlar konuyla ilgili çalışmalar incelenerek belirlenmiştir. Ballı bitki sınıfına giren 165 taksondan (%36,58); 119'u hem nektar hem de polen, 25'i polen, 13'ü nektar, 4'ü hem polen hem de böcek salgısı (BS) veya tatlı özsu (TÖS), 2'si polen, nektar ve BS veya TÖS, 1'i hem nektar hem de TÖS, 1’i yalnızca BS içerir. Küresel iklim değişikliği nedeniyle sayıları azalan polen ve polen taşıyıcı böceklerin azalmasını önlemek amacıyla botanik bahçesine bir "Arı ve Böcek Oteli" yerleştirildi. Bu nedenle dikim için seçilen bitkilerin büyük çoğunluğu ballı bitki özelliği taşıyan taksonlardan seçildi. Buradaki temel amaç hem botanik bahçesindeki bitkilerin tozlaşmasını sağlamak hem de böcek türlerinin tozlaşma üzerindeki etkilerini doğa eğitimi yoluyla göstermek ve anlatmaktır.Öğe Düzce Yöresinde Sambucus ebulus L. Türünün Yöresel İsimleri(Eurasscience Journals, 2021) Özkan, Neval GüneşSambucus ebulus L. Adoxaceae familyasından, 1-2 metre boylanan otsu bir bitkidir. Ülkemizde doğal olarak yayılış yapan bu tür yaprak, çiçek, meyve gibi kısımlarıyla halk tıbbında oldukça yaygın olarak bilinmekte ve çeşitli amaçlarla kullanılmaktadır. Farklı yörelerde “Anzili, Ayıotu, Azıotu, Cüce mürver, Hekimana, Kımçırık, Levor, Mürverotu, Patpatik, Pellempüs, Purtlak, Sultanotu, Şahmelek, Şahmelik, Telli gelin, Yabani mürver, Yer mürveri, Yivdim ve Yivdin” gibi çok çeşitli isimlerle tanınmaktadır. Bu çalışmada Düzce ilinde çeşitli habitatlarda oldukça geniş yayılışı bulunan, yöre halkı tarafından iyi bilinen ve çeşitli amaçlarla yaygın olarak kullanılan, Sambucus ebulus L. türünün yöresel isimleri verilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre bitkinin Düzce’de 29, ülke genelinde ise 60 farklı isimle tanındığı belirlenmiştir.Öğe Düzce'de doğal olarak yayılış yapan Heracleum L. taksonları, habitatları ve bu habitatların floristik kompozisyonu(2020) Özkan, Neval Güneş; Yazlık, Ayşe; Jabran, KhawarDüzce ilinde doğal olarak yayılış yapan Heracleum L. taksonları, taksonların bulunduğu habitat tipleri ve bu habitatların floristik kompozisyonunun araştırıldığı bu çalışma 2018 yılında yürütülmüştür. Arazi çalışmaları sonucunda Heracleum platytaenium ve Heracleum sphondylium ssp. ternatum olmak üzere Düzce’de iki farklı Heracleum taksonunun; tarımsal, şehir, kıyı, orman, riparian ve yapay habitatlar olmak üzere altı farklı habitatta yayılış yaptığı belirlenmiştir. Habitatlardan alınan örnek alanlarda Heracleum spp. ile birlikte yayılış yapan 48 familya ve 112 cinse ait 150 takson belirlenmiştir. Araştırma alanında tespit edilen 121 taksona (%80,66) ait fitocoğrafik bölgeler belirlenmiştir. Buna göre; 8 takson Öksin kesime ait olmak üzere 36 takson (%24) Avrupa-Sibirya, 17 takson (%11,33) Akdeniz ve 1 takson (%0,66) İran-Turan kökenlidir. Ayrıca 67 takson (%44,66) geniş yayılışa sahipken 29 takson (%19,33) ise çok bölgelidir veya fitocoğrafik bölgesi bilinmemektedir. Raunkiaer’in yaşam biçimlerine göre taksonlar incelendiğinde; 73 takson (%48,67) Hemikriptofit iken bunu sırasıyla; Terofit (48 takson - %32), Fanerofit (14 - %9,33), Kriptofit (10 - %6,67) ve Kamefit (5 - %3,33) bitkiler takip etmiştir. Son olarak taksonların habitatlara göre hangi bitki taksonları ile bir arada yaşadıkları ayrıca sunulmuştur.Öğe Hasanlar Baraj Gölü (Düzce) ve Çevresinin Florası(Düzce Üniversitesi, 2011) Özkan, Neval Güneş; Aksoy, NecmiÇalışma, Hasanlar Baraj Gölü çevresinin florasını ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. HasanlarBarajı Batı Karadeniz Bölgesi sınırları içerisindeki Düzce’nin kuzey doğusundayer alır. Araştırma alanınıntoplam alanı 5.000 ha’dır. Yüksekliği 100 ile 1200 m arasında değişir. Araştırma alanı, fitocoğrafik olarakAvrupa- Sibirya Flora alanı ile Akdeniz Flora alanının geçiş zonunda bulunur. Araştırma alanı, Flora ofTurkey’in kareleme sistemine göre A3 karesi içerisindedir.Çalışma kapsamında, 2007 ve 2008 yıllarında yapılan 48 arazi çalışması sonucu 1303 adet bitkitoplanmıştır. Teşhisler sonucunda 93 familya ve 295 cinse ait 537 takson tespit edilmiştir. Teşhis edilenbitkilerden 62’sinin A3 karesi için yeni kayıt olduğu saptanmıştır. Toplanan bitkilerden 16’sı endemik olup,endemizm oranı % 2, 98’dir. Alandaki bitkiler fitocoğrafik bölgelere göre şöyle dağılım göstermektedir:Avrupa-Sibirya elementleri: % 25.33, İran-Turan elementleri: % 1,67 Akdeniz elementleri % 14,15’tür. %58.85’i ise geniş yayılışlı ya da fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenlerdir.En çok cins içeren familya 34 cinsle Asteraceae (Compositae), en çok tür içeren familya 66 türleFabaceae (Leguminosae) , en büyük cins ise 12 taksonla Trifolium olmuştur.Raunkiaer’in hayat formlarına göre dağılım ise şöyledir: 79 (% 14.71) Phanerophytes, 19 (% 3.54)Chamaephytes, 232 (% 43.20) Hemicryptophytes, 55 (%10.24) Cryptophytes [48 (% 8.94) Geophytes + 7(%1.30) Hydrophytes] ve 139 (% 25.88) Therophytes. 13 (% 2.43) taksonun hayat formu isebilinememektedir.Öğe Hasanlar Baraj Gölü (Düzce) ve çevresinin florası(Düzce Üniversitesi, 2009) Özkan, Neval Güneş; Efe, Asuman; Aksoy, NecmiBu çalışma Hasanlar Baraj Gölü (Düzce) ve Çevresinin Florası adı altında Düzce Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Orman Mühendisliği Ana Bilim Dalı, Orman Botaniği Programında yüksek lisans tezi olarak hazırlanmıştır.Hasanlar Barajı Düzce'nin kuzey doğusunda, Batı Karadeniz Bölgesi'nde bulunmaktadır. Araştırma alanının toplamı 5000 ha'dır. Yüksekliği 100 ile 1200 m yükseklikler arasında değişmektedir. Araştırma alanı, Avrupa- Sibirya Flora alanı ile Akdeniz Flora alanının geçiş zonunda bulunmaktadır.2007 ve 2008 yıllarında yapılan 48 arazi çalışması sonucunda 1303 adet bitki toplanmıştır. Teşhisler sonucunda 93 familya ve 295 cinse ait 537 takson tespit edilmiştir. Araştırma alanı, Flora of Turkey'in kareleme sistemine göre A3 karesi içerisindedir. Teşhis edilen bitkilerden 62 adedinin A3 karesi için yeni kayıt olduğu saptanmıştır. Toplanan bitkilerden 16 adedi endemik olup, endemizm oranı % 2, 98'dir. Alandaki bitkiler fitocoğrafik bölgelere göre şöyle dağılım göstermektedir: Avrupa-Sibirya elementleri: % 25.33, İran-Turan elementleri: % 1,67 Akdeniz elementleri % 14,15'tür. % 58.85 ise geniş yayılışlı ya da fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenlerdir.En çok cins içeren familya 34 cinsle Asteraceae (Compositae), en çok tür içeren familya 66 türle Fabaceae (Leguminosae) , en büyük cins ise 12 taksonla Trifolium olmuştur.Raunkiaer'in hayat formlarına göre dağılım ise şöyledir: 79 (% 14.71 ) Phanerophytes, 19 (% 3.54) Chamaephytes, 232 (% 43.20) Hemicryptophytes, 55 (%10.24) Cryptophytes [48 (% 8.94) Geophytes + 7 (%1.30) Hydrophytes] ve 139 (% 25.88) Therophytes. 13 (% 2.43) taksonun hayat formu ise bilinememektedir.Öğe Pollen analysis of honeys from Yığılca region (Düzce), Turkey(Hüseyin Barış TECİMEN, 2021) Yıldırım, Elif Ayşe; Kılıç, Nurgül Karlıoğlu; Özkan, Neval GüneşThe aim of this study is to determine the plant species preferred by Apis mellifera L., which is a valuable genotype in terms of vitality and high honey production. For this purpose, seven honey samples from Yığılca region in Düzce (Turkey) were examined for pollen analysis. As a result of the pollen analysis on these samples, it was determined that Yığılca local honeybee use pollen grains of 43 different taxa from 26 families. Six samples of honey were unifloral (> 45% pollen of one taxon in sample) with four being unifloral for Rhododendron ponticum and two for Castanea sativa. One sample of honey was classified as multifloral with the percentages of secondary and rare pollen groups. The honeys had contained 14 to 30 different types of pollen. The average number of pollen types per honey was 21. The dominant groups of pollen grains were determined as Rhododendron ponticum in 4 samples and Castanea sativa in 2 samples. Secondary pollen components were from 3 taxa: Fagus orientalis, Rhododendron ponticum and Quercus sp. Four pollen types occurred as ‘minor’ types and pollen grains of 37 taxa were in rare quantities. Asteraceae, Fabaceae, Fagaceae, Lamiaceae and Rosaceae were the most represented families in honey samples.Öğe Polygonum orientale (? Persicaria orientalis; Polygonaceae) in Turkey re-discovered after 73 years and considerations about its status(Hüseyin Barış TECİMEN, 2020) Özkan, Neval Güneş; Yazlık, AysePolygonum orientale (? Persicaria orientalis; Polygonaceae), a specie native to a wide region from India to Far East Russia and extending to North and South Australia. For this reason, in here, this taxon is recorded as a new alien species for Turkey. The species was first recorded in Turkey in the Marmara region (Sakarya province, Adapazarı district) in 1936. Subsequently, it was found in the Central Anatolia (Ankara province) in 1942, in the Eastern Black Sea Region (Rize province) in 1945, and finally in the South Eastern Anatolia (Urfa province) in 1947. Our finding represent was the first one in the Western Black Sea Region (Düzce province, Kaynaşlı district), 73 years after its last detection. Information about the current distribution and habitats of this species in Turkey, as well as its complete morphological description, were provided.Öğe Polygonum orientale (?Persicaria orientalis; Polygonaceae) in Turkey re-discovered after 73 years and considerations about its status(2020) Özkan, Neval Güneş; Yazlık, AyşePolygonum orientale (? Persicaria orientalis; Polygonaceae), a specie native to a wide region from India to Far East Russia and extending to North and South Australia. For this reason, in here, this taxon is recorded as a new alien species for Turkey. The species was first recorded in Turkey in the Marmara region (Sakarya province, Adapazarı district) in 1936. Subsequently, it was found in the Central Anatolia (Ankara province) in 1942, in the Eastern Black Sea Region (Rize province) in 1945, and finally in the South Eastern Anatolia (Urfa province) in 1947. Our finding represent was the first one in the Western Black Sea Region (Düzce province, Kaynaşlı district), 73 years after its last detection. Information about the current distribution and habitats of this species in Turkey, as well as its complete morphological description, were provided.Öğe Yedigöller Milli Parkı, Kargalı Gölcük ve Göksu Tabiat Parklarındaki doğal sucul bitki türlerine yönelik tehditlerin belirlenmesi(2023) Aksoy, Necmi; Koçe, Nihan; Özkan, Neval Güneş; Müderrisoğlu, Haldun; Eroğlu, EnginBu çalışmanın amacı Bolu Yedigöller Milli Parkı ile Kargalı Gölcük ve Göksu Tabiat Parklarında bulunan sucul habitatlardaki bitki türlerinin izlenmesi ve tehditlerin belirlenmesidir. 2022 yılında yapılan arazi çalışmaları ile göller içerisinde ve kıyı alanlarında yayılış yapan doğal ve yabancı bitki taksonları belirlenmiştir. Yedigöller Milli Parkı’nda 25 familya ve 35 cinse ait 37 takson, Kargalı Gölcük Tabiat Parkı’nda 6 familya ve 6 cinse ait 8 takson, Göksu Tabiat Parkı’nda ise 12 familya ve 14 cinse ait 18 taksonun yayılış yaptığı teşhis edilmiştir. Vejetasyon analizi yapılarak bu bitki türlerinin oluşturduğu toplumlar Braun-Blanquet yöntemine göre belirlenmiştir. Yedigöller Milli Parkı’nda 3’ü sucul, 1’i kıyı-çamur ve 1’i riperian vejetasyona ait olmak üzere 5 toplum; Kargalı Gölcük Tabiat Parkı’nda sucul vejetasyona ait 1 toplum; Göksu Tabiat Parkı’nda 2’si sucul, 2’si kıyı çamur vejetasyona ait olmak üzere 4 bitki toplumu ortaya konmuştur. Bu toplumların yayılış yaptığı habitatlardaki biyolojik çeşitliliği tehdit eden muhtemel tehditler ve koruma önlemleri belirlenmiştir.
