Uzun, HakanMindan, GültekinŞenses, Dursun AliŞimşek, EnverKocabay, Kenan2020-04-302020-04-3020071302-99401308-8491https://app.trdizin.gov.tr/makale/TnpZMk1EQXc=https://hdl.handle.net/20.500.12684/1262Zehirlenmeye yol açan etkenler yaşanılan bölgeye, toplumun gelenek ve göreneklerine, ailenin eğitim düzeyine ve mevsimlere göre değişkenlik gösterebilir. Bu çalışmanın amacı, hastanemizde son iki yıl içinde yatırılarak tedavi edilen zehirlenme vakalarını gözden geçirmektir. Yöntem: Ocak 2003-aralık 2005 tarihleri arasında hastanemizde entoksikasyon tanısı alan yüz on dört hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Zehirlenmeler en çok 1-5 yaş grubunda (% 78.9) gözlendi. Erkek/kız oranı 1.23’tü. Zehirlenmelerin en fazla sonbahar mevsiminde (% 28.1) olduğu görüldü. Zehirlenmeye neden olan etkenler sıklıkla ilaçlardı (% 50.9). En sık antipsikotikler ve analjezik-antipretik ilaçların alımı söz konusuydu. Sonuç: Zehirlenmelerin tedavisinde önemli gelişmeler olmakla birlikte, bu sorunun çözümünde en etkin yöntem koruyucu önlemlerin alınmasıdır.Toxins which cause intoxication in childhood vary according to settlement areas, traditions in the society, parental education and seasons. The aim of the study was to evaluate children who were hospitalized for intoxication in the last 2 years in our hospital. Method: A total of 114 patients diagnosed as intoxication between January 2003 and December 2005 were reviewed retrospectively. Results: The majority of the cases were 1-5 years of age (78.9 %). The male/female ratio was 1.23. Poisoning incidence was highest during the autumn (28.1 %). Main cause of intoxication was drugs (50.9 %). The most frequent drugs administered were antipsychotics-antidepressants and analgesics-antipyretics. Conclusion: Despite important improvements in the management of intoxication prevention of poisoning is stil the most effective method.trinfo:eu-repo/semantics/closedAccessCerrahiPediatriOther714245