Rayeq, Ghulam Hazratİnce, İrfan2024-12-282024-12-2820192619-97502619-9750https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/912186https://dergipark.org.tr/tr/pub/duifad/issue/51464/620064https://hdl.handle.net/20.500.12684/16377İslâm aile hukukunda boşama yetkisi prensip olarak erkeğeverilmiştir. Koca herhangi bir zarara maruz kaldığı ve evlilik hayatından memnunkalmadığı zaman son çare olarak bu yetkiyi kullanarak kendisini bu evliliktenkurtarabilmektedir. Ancak kadının hakkı da bu konuda ihmal edilmemiştir. Kadında zulüm ve zarara maruz kaldığında kânunda öngörülen sebeplere dayanarak zulümve zararı önlemek yahut onu bertaraf etmek amacıyla mahkemeye müracaat ederekboşanma talebinde bulunabilmektedir. Bu makalede, kadının hakkı olan bedenselkusur ve hastalık nedeniyle kazâî boşanmaya hem fıkıh öğretisinde hem de Afgânistânve İrân Medenî Kânunu’nda değinilmektedir. Biz bu araştırmada öncelikle fesih,talâk ve tefrîk kavramlarını inceleyip İslâm aile hukukunda, Afgânistân ve İrânhukuk sisteminde boşanmaya sebep olan ayıp ve hastalıkları ve tefrik hakkınınispatlanmasına dair bazı şartları ele almaya çalıştık. Afgânistân Medenî Kânunuayıp ve hastalık sebebiyle boşanma konusunda Hanefi mezhebinin dışınaçıkmayarak İmâm Muhammed’in görüşünü benimsemiştir. İrân Medenî Kânunu’nda isekonu Ca’ferî mezhebine göre tanzim edilmiştir.  Bu araştırmada elde ettiğimiz önemlineticelerden biri olan, İslâm dininin aile kuruluşunu koruması ve karı kocaarasında adâleti göz önünde bulundurarak onların haklarına riâyet etmesidir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessAfgânistân Medenî Kânunuİrân Medenî KanunuKazâî BoşanmaFizyolojik Kusur ve Hastalıkİslâm Aile HukukuReligious StudiesArticle32141161DergiPark: 620064