Özmen, EsenGeyik, Mehmet FarukUluğ, MehmetÇelen, Mustafa KemalHoşoğlu, SalihAyaz, Celal2020-04-302020-04-3020101307-671Xhttps://app.trdizin.gov.tr/makale/TVRJNU1UYzVPUT09https://hdl.handle.net/20.500.12684/1568Amaç: Gram negatif bakteri (GNB)’lerde antibiyotik direnci tüm dünyada giderek artmaktadır. Bu çalışmada, yatan hastalardan izole edilen GNB’lerin bazı antibiyotiklere karşı direnç oranlarını belirleyerek, ampirik antibiyotik tedavisi için yol gösterici sonuçlar elde etmek amaçlandı. Materyal ve Metod: Bu çalışmada, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Mayıs 2003 ile Nisan 2005 tarihleri arasında, yatan hastalarda çeşitli klinik örneklerden izole edilen 898 GNB incelendi. Antibiyotik direncini saptamak için mikrodilüsyon yöntemi kullanıldı. Bulgular: En sık izole edilen GNB’ler sırasıyla Escherichia coli (n282), Enterobacter spp. (n215), P. aeruginosa (n101), Klebsiella spp. (n95), S. maltophilia (n69) ve Acinetobacter spp. (n52) idi. Genel antibiyotik direnç oranları seftriakson için %73, sefotaksim için %68, seftazidim için %63, trimetoprim-sulfametaksazol için %60, siprofloksasin için %51, amikasin için %20, imipenem için %3 ve meropenem için %2 olarak tespit edildi. Bu çalışmada, izole edilen GNB’lerin üçüncü kuşak sefalosporinlere, trimetoprim-sulfametaksazole ve siprofloksasine karşı direnç oranları çalışılan diğer antibiyotiklere göre daha yüksek bulundu. Sonuç: Uygun ampirik antibiyotik tedavisi için her hastanenin kendi direnç oranlarını düzenli aralıklarla izlemesi gerekmektedir. Yapılacak sürveyans çalışmaları ampirik tedavi yaklaşımı için yol gösterici olacaktır.Aim: Resistance to gram negative bacilli is increasing all over the world. In this study, the resistance of gram negative bacilli, which were isolated from inpatients, was evaluated for selected antibiotics. The aim of this study was to acquire the significant results for empiric therapy. Material and Method: Eight hundered ninety eight strains which were isolated from inpatients were investigated between May 2003 and April 2005 from clinical speciments at Dicle University Hospital, Diyarbakir. The microdiluation test was used to determine for antibiotics resistance. Findings: Escherichia coli (n282), Enterobacter spp. (n215), Pseudomonas aeruginosa (n101), Klebsiella spp. (n95), Stenotrophomanas maltophilia (n69) and Acinetobacter spp. (n52) were the most frequent isolates. The resistance ratio among whole isolates against ceftriaxone was 73%, cefotaxime 68%, ceftazidime 63%, trimetoprim/sulfamethoxazole 60%, ciprofloksasin 51%, amikasin 20%, imipenem 3% and meropenem 2%. The resistance to the third generation cephalosporins, trimetoprim/sulfamethoxazole and ciprofloxacin was found higher than other antibiotics in this study. Results: In conclusion, antimicrobial resistance must be monitored for each hospital for a reasonable empirical antibiotic therapy. Surveillance studies might be useful for empirical treatment approach.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessGenel ve Dahili TıpArticle1233239