Ünlü, Osman2020-04-302020-04-3020121300-5766https://app.trdizin.gov.tr/makale/TVRNd05qTXlNZz09https://hdl.handle.net/20.500.12684/893Klasik Türk edebiyatının en önemli nazım şekli gazeldir. Gazelin hem şekil hem de tema olarak birçok türü bulunmaktadır. Gazelin bu türlerinden biri de “müzeyyel gazel”dir. Müzeyyel gazellerin methiye olarak kullanıldığı bilinmektedir. Ancak şairlerin eserleri incelendiğinde onların müzeyyel gazeli sadece bir methiye un suru olarak kullanmadıkları görülmektedir. Birçok müzeyyel gazelde zeyiller şairin kendisini övdüğü beyitlerden oluşmaktadır. Bu çalışmada müzeyyel gazellerin sadece bir memduha hita ben yazılmadığı, şairlerin kendilerini övme amacıyla da müzeyyel gazeller kaleme aldıkları örneklerle gösterilmiştir. Bu şekilde müzeyyel gazelin sadece methiye aracı olmadığı ve bir işlevinin de şairin kendisini övmesi olduğu dile getirilmiştir.Classical Turkish literature’s the most important form of poem is the ghazal.  There are many types of ghazal in both form and theme. One of these types of ghazalis “muzeyyel ghazal”. Muzeyel ghazals are known to be used as an eulogy.   But when the poems are examined it seems that the poets do not use their  muzeyyel ghazals only as an element of an eulogy. In many muzeyyel ghazals,  they are composed of verses in which the poets praise themself. In this study, it be shown with examples that muzeyyel ghazals are not only written to be addressed to the praised person by poets, but also they are written to praise the poets themselves. trinfo:eu-repo/semantics/openAccessTarihArticle0313353