Karadoğan, MeribanYıldız, NurdanErgüven, Müferet2025-10-112025-10-1120242717-8994https://doi.org/10.53446/actamednicomedia.1400200https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1257049https://hdl.handle.net/20.500.12684/20747Amaç: Çocukluk çağının oldukça yaygın enfeksiyonlarından olan idrar yolu enfeksiyonları (İYE), akut ve uzun dönemde komplikasyonlara neden olabilmektedirler. Bu retrospektif çalışmada, tekrarlayan İYE tanısı alan hastaların, klinik özellikleri ve renal skar gelişimi için risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Temmuz 1987-Aralık 2008 tarihleri arasında XXXXX Hastanesi Çocuk Nefroloji Polikliniği’ne başvuran 791 hastanın başvuru yaşı, şikayeti, cinsiyeti ve görüntüleme yöntemleri kaydedildi. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metodlar ve ki-kare test kullanıldı. Bulgular: Hastaların %77 (n=609)’i kız, %23 (n=182)’i erkek; yaş ortalaması 5,27±3,74 idi. USG ile 220 hastada üriner sistemde patoloji tespit edildi. Voiding sistoüretrografi ile 293 hastada (%37) vezikoüreteral reflü (VUR), dimerkapto-süksinik asit sintigrafi ile 165 hastada (%20,9) skar, 28 hastada (%3,5) hipoaktivite saptandı. VUR görülen çocuklarda skar görülme oranı (%34,8; n=102), görülmeyenlerden (%12,7; n=63) ve febril İYE geçiren hastalarda skar oranı (%30, n=101), afebril İYE geçirenlerden (%14, n=64) yüksek bulundu (p<0,01). Üriner sistemi anatomik ve fonksiyonel olarak normal olan olguların %11,1’inde skar mevcuttu. USG’ nin VUR tespitinde duyarlılığın %33,10; özgüllüğün %81,73; skar tespitinde duyarlılığın %37,5, özgüllüğün %96,8 olduğu bulundu. Sonuç: İdrar yolu enfeksiyonları ciddi komplikasyonlara yol açabilmesi nedeni ile önemini hala korumaktadır. USG, VUR ve skar saptamada etkin değildir. USG’de pelvik dilatasyon ve/veya DMSA’da skar saptanan hastalarda yüksek dereceli reflü olasılığı artmış olduğundan VCUG mutlaka yapılmalıdır.tr10.53446/actamednicomedia.1400200info:eu-repo/semantics/openAccessÇocukvezikoüreteral reflüidrar yolu enfeksiyonlarıskarArticle722332381257049